Przy łóżku chorego pochylona postać lekarza. Scena, rysunek raczej niespotykany. Niezwykły artefakt z naszej historii. Na jednej z kart starego szkicownika, o którym już kiedyś w spotkaniach o historii Tymbarku było wspomnienie, obrazek z dawnych lat. Było to w 1946 roku. Na piechotę, ścieżką po nocy, z pomocą przybył jedyny ordynujący wówczas w Tymbarku lekarz. Doktor Wroniewicz na wizycie. A szkicownik to zeszyt druków jeszcze z czasów okupacji. Poświadczenia dostawy mleka do naszej tymbarskiej mleczarni. Jedyny taki szkicownik. Jedyny taki rysunek. Wizyta lekarza upamiętniona w sztuce plastycznej. Być może amatorszczyzna. Dla mnie rzecz o niezwykłej, sentymentalnej wartości. Dawne dzieje, dawne czasy. Pamiątka. 

 

 

Dwie niewielkie fotografie z 1945 roku. Zdjęcia niezwykłej wartości. Wejście, schody, od południowej strony do dworu Zofii Turskiej. Tam zaraz po zakończeniu wojny, nowa, sowiecka ( tfu) władza ludowa, ulokowała Spółdzielnię Zdrowia. Taki szyld widnieje na fotografii, trochę w półcieniu, pod okapem wejścia. Spółdzielnia Zdrowia w Tymbarku z Odpowiednimi Udziałami. W takiej właśnie formule, jeszcze od przedwojnia, funkcjonowały wówczas spółdzielnie. Teraz moglibyśmy powiedzieć, że to pierwszy Ośrodek, Przychodnia Zdrowia w Tymbarku. Pierwszym powojennym lekarzem w Tymbarku był kresowiak o nazwisku Wroniewicz. We wspomnieniach najstarszych mieszkańców, człowiek bardzo uczynny. Jeżeli można, w spotkaniach z historią, pokażę niezwykłą pamiątkę związaną z osobą tego doktora. Dzisiaj na starych fotografiach, Spółdzielnia Zdrowia w Tymbarku w otulonym dzikim winem dworku.