Tymbark – jesienna zima
zdjęcie: IWS
Month: grudzień 2022
Przygotowywane do sezonu lodowisko w Tymbarku
zdjęcie nadesłane
Z myślą o poprawie bezpieczeństwa strażaków
W remizie Ochotniczej Straży Pożarnej w Tymbarku w dniu 16 grudnia 2022 roku, odbyło się uroczyste przekazanie 4 kpl. ubrań specjalnych i 4 szt. hełmów strażackich z oświetleniem druhom strażakom z jednostek Ochotniczych Straży Pożarnych w Tymbarku i w Podłopieniu.
Wartość zakupionego wyposażenia wynosi 18.047,05 zł, z czego 8.145,00 zł stanowi dofinansowanie pozyskane z budżetu Województwa Małopolskiego w ramach konkursu “ Małopolskie OSP 2022 ”.
Ubrania i hełmy przekazał naczelnikom jednostek Wójt Gminy Tymbark Paweł Ptaszek.
W imieniu OSP Tymbark sprzęt odebrał naczelnik jednostki druh Tomasz Kaptur a w imieniu OSP Podłopień naczelnik druh Piotr Czyrnek. Obecni byli również Prezes Zarządu Oddziału Gminnego ZOSP RP w Tymbarku druh Stanisław Przybylski, Komendant Gminny Strażaków druh Zbigniew Kaptur, insp. ds. obronnych i zarządzania kryzysowego UG Robert Nowak oraz druhowie z OSP Tymbark i OSP Podłopień.
Zakup osobistego wyposażenia strażaków przyczyni się do poprawy bezpieczeństwa strażaków biorących udział w działaniach ratowniczych oraz uzupełni występujące w tym zakresie braki.
Informacja/zdjęcia: Robert Nowak
Zakończono remont kapliczki
Zakończyły się prace konserwatorsko-restauratorskie kamiennej kapliczki domkowej z przełomu XVIII i XIX w. zlokalizowanej na osiedlu Malarzówka w Tymbarku przez Firmę Konserwacja Zabytków Marta Kalata-Pawłowska z Nowego Sącza. Koszt pierwszego etapu prac wyniósł 25 tys. złotych, finansowanych ze środków budżetu gminy 15 tyś. i wsparcia finansowego w kwocie 10 tyś. złotych ze środków budżetu Województwa Małopolskiego w ramach konkursu kapliczki Małopolski.
Zakres tegorocznych prac obejmował: rekonstrukcję pierwotnego przykrycia dachu-gontu modrzewiowego wraz z szalunkami szczytów, podsibitek oraz ozdobnymi wiatrownicami wg wzorów historycznych, rekonstrukcję drzwi wejściowych wraz z futryną wg zachowanych wzorów w drewnie dębowym oraz odkopanie i osuszenie fundamentów kapliczki, niwelację terenu nad kapliczką.
Do całkowitego zakończenia prac konserwatorsko – restauratorskich kamiennej kapliczki pozostała rekonstrukcja tynków wykonana zaprawami konserwatorskimi nawiązującymi do historycznych technologii, wątki kamienne (czyszczenie, miejscowa wymiana osłabionych fug, wzmocnienie fugowań) oraz wykucie starej betonowej posadzki i wykonanie nowej posadzki kamiennej.
Na realizację tych zadań w przyszłym roku Gmina Tymbark złoży wniosek do Urzędu Marszałkowskiego, celem wsparcia finansowego pozostałych prac konserwatorskich aby rezultatem podjętych przez nas działań było zatrzymanie pogarszania się stanu zachowania obiektu i odnowienie, unikatowej, wyjątkowo pięknej kapliczki – mówi Paweł Ptaszek wójt Gminy Tymbark.
Informacja/zdjęcia: Robert Nowak
Magia świąt Bożego Narodzenia! – gminny konkurs recytatorski
Za nami czwarta edycja gminnego konkursu recytatorskiego pt. Magia świat Bożego Narodzenia. W czwartek (15 grudnia), za sprawą przedszkolaków oraz uczniów młodszych klas szkół podstawowych, w tymbarskiej bibliotece można było poczuć klimat zbliżających się świąt.
Celem przeglądu była popularyzacja poezji o tematyce bożonarodzeniowej, ukazanie piękna języka polskiego, kształtowanie wyobraźni i wrażliwości dzieci. Uczestnicy konkursu prezentowali dowolnie wybrany wiersz z repertuaru polskich poetów.
Po wysłuchaniu wszystkich prezentacji, Jury w składzie: Ewa Kowalczyk – nauczyciel j. polskiego, Maria Trzupek – instruktor Biblioteki Powiatowej w Limanowej, Zuzanna Majeran – referent Urzędu Gminy w Tymbarku wyłoniło zwycięzców i przyznało następujące miejsca:
I kategoria: oddziały przedszkolne
- Zofia Bokowy -Przedszkole Samorządowe w Tymbarku
- Kinga Orzeł – Przedszkole Samorządowe w Tymbarku
- Szymon Mitka – Przedszkole Parafialne w Tymbarku
II kategoria: klasy I
- Laura Papież – SP w Tymbarku
- Hanna Urbańska i Kamila Stelmach – SP w Tymbarku
- Alicja Staniszewska –SP w Zawadce
III kategoria: klasy II
- Zofia Kurek – SP w Zawadce i Filip Kordeczka – SP w Podłopieniu
- Karina Smaga – SP w Tymbarku
- Martyna Kaptur – SP w Tymbarku
IV kategoria: klasy III
- Bartłomiej Juszczak –NSP w Piekiełku
- Anna Papież – SP w Tymbarku
- Małgorzata Malarz – SP w Podłopieniu
Wszystkim laureatom gratulujemy i życzymy wspaniałych Świat Bożego Narodzenia.
Nagrody ufundowała Biblioteka Publiczna w Tymbarku.
Informacja/zdjęcia: Ewa Skrzekut
Parafia Tymbark- zbiórka darów dla potrzebujących
Przy wejściu do nawy Adoracji, w kościele parafialnym w Tymbarku, znajduje się pojemnik na dary, jakie można przynosić celem przygotowania paczek świątecznych. Akcję tą prowadzą członkowie Caritasu, działającego przy parafii.
Utrudnienia drogowe związane z obecną zimą trwają nadal
Tymbark, droga obok zakładów Tymbark. W czwartek przed godziną 17. blokada drogi przez tira.
zdjęcia nadesłał Grzegorz Stapiński
Okruchy historii – Tymbark XIX w., książka z księgozbioru Koła im.Kazimierza Wielkiego Towarzystwa Szkoły Ludowej w Tymbarku
Książka z końca XIX wieku (wydana w Warszawie, skład główny w księgarni G.CENTNERSZWERA – Marszałkowska143, w roku 1899).
Tytuł: „Mikołaj Rej z Nagłowic. Życiorys dla młodzieży”, autorstwa osoby podpisanej tylko inicjałami A.M. Wydawnictwo pochodzi z księgozbioru Koła im.Kazimierza Wielkiego Towarzystwa Szkoły Ludowej w Tymbarku. Jest to czas zaborów. Dopuszczona do druku przez rosyjską cenzurę, a tak dokładniej przez cenzurę Imperium Rosyjskiego, gdyż taka była oficjalna nazwa Rosji w okresie w latach 1721–1917.
Tytuł: „Mikołaj Rej z Nagłowic. Życiorys dla młodzieży”, autorstwa osoby podpisanej tylko inicjałami A.M. Wydawnictwo pochodzi z księgozbioru Koła im.Kazimierza Wielkiego Towarzystwa Szkoły Ludowej w Tymbarku. Jest to czas zaborów. Dopuszczona do druku przez rosyjską cenzurę, a tak dokładniej przez cenzurę Imperium Rosyjskiego, gdyż taka była oficjalna nazwa Rosji w okresie w latach 1721–1917.
W książce można przeczytać o różnych przemyśleniach Reja, który żył w XVI wieku (1507 -1569).
Poniżej fragment książki, w którym autor opisuje co Rej myślał o zagranicznych wyjazdach młodzieży.
Choć Rej sam nigdy z Polskie nie wyjeżdżał, radzi przecież rodzicom, aby dorastającą już młodzież za granicę wysyłali, „a zwłaszcza tam, gdzie są ludzie trzeźwi, obyczajni, a iż się rozumem rządzą, a poczciwymi naukami zajmują, bo w różnych krajach różne są obyczaje”.
Młodzież powinna jeździć do obcych krajów, aby, co tam dobrego, mądrego znajdzie, zapamiętała, a potem we własnej ojczyźnie rozpowszechniła.
„A przypatrzywszy się sprawom kraju owego, nie bądź też oną kozą, co dziurą przez płot na kapustę patrzy, a tylko iż oczyma tę ową chęć swoją oznajmuje: ale ono, co ujrzysz poczciwego a pięknymi enotami zafarbowanego, to sobie tak umiłować, a w pamięci zaszrubować masz, czemby się on stan twój poczciwy przyozdobić mógł, tedy już żaden czas twój darmo nie zejdzie.
A nie dosyć na tem, abyś do cudzych krajów jechał dziwować się wystawionym pałacom, ale się przypatrz ludziom, a ich obyczajom, a zwłaszcza takim, z których byś mógł dobre przykłady brać, długo je pamiętać i drugim potem też o nich powiadać. A tak albo tam czytaj, albo się czego ucz, albo się czemu przypatruj, a rozeznawaj co lepsze, a co gorsze. Potem, gdy już do domu przyjedziesz, możesz wielką pociechę powinowatym, znajomym swym uczynić.”
Każdy, kto do obcych krajów wyjeżdża, mógłby sobie to, co powyżej napisano, z korzyścią przeczytać. Zobaczyć jakąś rzecz, a zrozumieć jej pożytek, to przecie zupełnie co innego; przytem to, co pożyteczne co pożyteczne w jednym kraju, w drugim może się na nic nie przydać. We Włoszech, w Turcji naprzykład można widzieć wiele domów z płaskiemi dachami: gdyby kto u nas taki dom chciał wybudować, źleby zrobił, bo gdy na wiosnę zacząłby tajać śnieg zimowy, wodanie spływałaby na ziemię, lecz albo przeciekłaby przez powałę, albo wilgoć wsiąkłaby w mury; w południowych krajach śniegu nie znają prawie, a gdy go raz na parę lat trochę spadnie, to już jest wielka osobliwość, o której sobie długo ludzie opowiadają. Nie wszystko więc dobre, coobce. Ale kto naprzykład pojedzie do niewielkiego kraju, Szwajcarji i dojrzy, że tam nikt żebrać nie potrzebuje, bo każda gmina obowiązana,jest własnym kosztem utrzymywać biednych starych ludzi, którzy pracować już nie mogą, ten pewno pomyśli, że takie urządzenie wszędzie być powinno, nietylko w Szwajcarji. Ale też w Szwajcarji każdy człowiek zdrów i silny musi pracować, bo pijakom, próżniakom, różnym oszustom nikt grosza nie da.
„A przypatrzywszy się sprawom kraju owego, nie bądź też oną kozą, co dziurą przez płot na kapustę patrzy, a tylko iż oczyma tę ową chęć swoją oznajmuje: ale ono, co ujrzysz poczciwego a pięknymi enotami zafarbowanego, to sobie tak umiłować, a w pamięci zaszrubować masz, czemby się on stan twój poczciwy przyozdobić mógł, tedy już żaden czas twój darmo nie zejdzie.
A nie dosyć na tem, abyś do cudzych krajów jechał dziwować się wystawionym pałacom, ale się przypatrz ludziom, a ich obyczajom, a zwłaszcza takim, z których byś mógł dobre przykłady brać, długo je pamiętać i drugim potem też o nich powiadać. A tak albo tam czytaj, albo się czego ucz, albo się czemu przypatruj, a rozeznawaj co lepsze, a co gorsze. Potem, gdy już do domu przyjedziesz, możesz wielką pociechę powinowatym, znajomym swym uczynić.”
Każdy, kto do obcych krajów wyjeżdża, mógłby sobie to, co powyżej napisano, z korzyścią przeczytać. Zobaczyć jakąś rzecz, a zrozumieć jej pożytek, to przecie zupełnie co innego; przytem to, co pożyteczne co pożyteczne w jednym kraju, w drugim może się na nic nie przydać. We Włoszech, w Turcji naprzykład można widzieć wiele domów z płaskiemi dachami: gdyby kto u nas taki dom chciał wybudować, źleby zrobił, bo gdy na wiosnę zacząłby tajać śnieg zimowy, wodanie spływałaby na ziemię, lecz albo przeciekłaby przez powałę, albo wilgoć wsiąkłaby w mury; w południowych krajach śniegu nie znają prawie, a gdy go raz na parę lat trochę spadnie, to już jest wielka osobliwość, o której sobie długo ludzie opowiadają. Nie wszystko więc dobre, coobce. Ale kto naprzykład pojedzie do niewielkiego kraju, Szwajcarji i dojrzy, że tam nikt żebrać nie potrzebuje, bo każda gmina obowiązana,jest własnym kosztem utrzymywać biednych starych ludzi, którzy pracować już nie mogą, ten pewno pomyśli, że takie urządzenie wszędzie być powinno, nietylko w Szwajcarji. Ale też w Szwajcarji każdy człowiek zdrów i silny musi pracować, bo pijakom, próżniakom, różnym oszustom nikt grosza nie da.
Jesienna zima
Bazylika w Limanowej
zdjęcie: IWS