Tenis na ziemiach polskich pojawił się pod koniec XIX wieku. Historycy twierdzą że w warszawskim Ogrodzie Różanym gdzie powstały dwa korty tenisowe w roku 1898 rozegrano pierwszy turniej – mistrzem został Bronisław Kowalewski.
Do 1910 roku tenis ziemny rozwijał się głównie jako elitarna rozrywka towarzyska z elementami rekreacji w formie meczy i lokalnych turniejów. Sport w tym czasie ewaluował w odrębny i różnorodny sposób na terenie poszczególnych zaborów. Po odzyskaniu niepodległości zaczęła się nowa bardzo dynamiczna historia polskiego tenisa, wszystko działo się szybko i po raz pierwszy. Powstawały nowe kluby i organizacje a liczba turniejów i meczy tenisowych z upływem czasu się zwielokrotniała.
1919 roku sekcja tenisowa KS Warta Poznań zorganizowała pierwszy w historii Polski ogólnokrajowy turniej tenisowy. Już 27 sierpnia 1921 roku zostaje powołany do życia Polski Związek Lawn Tenisowy (z czasem po 1945r. Polski Związek Tenisowy) jego pierwszym prezesem został wybrany Zdzisław Szulc z Warty Poznań. Jeszcze w tym samym roku w dniach 8-11 września 1921 roku w Krakowie na kortach AZS odbyły się pierwsze Mistrzostwa Polski – Kobiet i Mężczyzn.
Pierwszy mecz międzynarodowy, to udział drużyny polskiej w Pucharze Davisa przegrany z Brytyjczykami 0:5, odbył się 15-17 maja 1925 roku na kortach tenisowych warszawskiej Agrykoli.
Wiele wielkich nazwisk tworzyło historię polskiego tenisa, przewijały się one na łamach prasy tamtych lat i wypełniały ówczesne rankingi, jednak tylko najlepsi stali się ikonami tego sportu.
Jadwiga Jędrzejowska (1912–1980) tenisistka i celebrytka.
W latach 30-tych Polka należała do ścisłej czołówki światowego tenisa kobiet.
Wygrywała wiele turniejów na europejskich i światowych kortach. 62 tytuły Mistrzostw Polski, w singlu, deblu i mikście. Trzykrotnie dochodziła do finału turniejów z cyklu Wielkiego Szlema. W 1937roku dotarła do finału Wimbledonu, przegrywając w trzech setach z Brytyjką Dorothy Round, po kilku tygodniach, finał US OPEN, w którym uległa zawodniczce z Chile. W 1939 roku na kortach Rollanda Garrosa przegrywa z Francuzką Simone Mathieu.
Wojciech Fibak – ur. 30 sierpnia 1952 roku w Poznaniu.
Najbardziej utytułowany na arenie międzynarodowej, polski tenisista ery Open (po 1968r). Łącznie wygrał 67 zawodowych turniejów ATP (Grand Prix) i WCT – 15 w singlu i 52 w deblu. Tytuł Wielkiego Szlema w deblu w Australian Open (1978r). W najważniejszych turniejach singlowych dochodził do ćwierćfinałów (Rolland Garros, Wimbledon, US Open).
W rankingu ATP (25 lipca 1977r) zajmował 10 miejsce – najlepszy do czasu Huberta Hurkacza (nr 9 w 2021r).
Niespodziewane sukcesy Fibaka, wywołały w Polsce masowe zjawisko nazwane „fibakomanią”. W tenisa chcieli grać wszyscy, jednak kortów było niewiele. Zapaleńcy próbowali przebijać piłki przez ławki ustawione zamiast siatki, na asfaltowych placach lub podwórkach gdzieś między blokami.
Ta nieodparta chęć do gry w tenisa ziemnego zwana „fibakomanią”, dotarła i zmaterializowała się także w Tymbarku. W roku 1977 dwaj młodzi wówczas zapaleńcy – Krzysztof Wiśniowski – student AWF i Edward Szczepaniak – pracownik administracji państwowej, uprawiający zawodniczo tenis stołowy, podjęli adekwatne działania w tym kierunku. Dzięki wspólnemu wysiłkowi powstał prowizoryczny, ale kort tenisowy. Po roku do wymienionej dwójki dołączył – Jacek Pyrć – student Politechniki Krakowskiej – z czasem pojawili się inni: Jacek Lasek, Jan Zapała, Jan Wiśniowski wraz całą grupą dzisiaj już trochę zapomnianych sympatyków tenisa. Okres wakacyjny był szczególnie atrakcyjny dla tenisowego rozwoju – do Tymbarku przyjeżdżali wczasowicze, w tym dobrze grający w tenisa. Rozgrywano pasjonujące partie a w tej sportowej konfrontacji silna grupa z Tymbarku zazwyczaj była górą. Korzyści były nieocenione – możliwość konfrontacji swoich umiejętności z innymi stylami gry oraz pozyskiwanie nowinek natury technicznej.
cdn.
17 maja 1925 rok – Korty tenisowe warszawskiej Agrykoli. Pierwszy Puchar Davisa Polska – Wielka Brytania (0:5).
Jadwiga Jędrzejowska – tenisistka i celebrytka. Ścisła czołówka światowego tenisa Kobiet lat 30-tych.
Wojciech Fibak – wybitny polski tenisista, odnoszący sukcesy na arenach międzynarodowych w latach 70 i 80-tych XX wieku.
Rok 1977 – prowizoryczny kort tenisowy – przy boisku KS „Harnaś”.