Zblizacka
Na Śfiote Łucyje zerwane gałonski jabłoni, siedzom zanurzone f konewce s wodom, bo to tys cza beło paczeć kaj piyrse liście sie łozwinom, jak u dołu to wieśniane zboze mozno sioć f dolinak, a to wrozyło ze zajom sie te Śfiynta Bozego Narodzonio; i to wielgimi krokami; jak by pedziała staro Kosprzynie bydzie mokrygo roku, ze woda nie bee stoć, a jak łode wiyrcha to cza sioć na brzyskak.
Zblizajonce pszyjście Mesyjosza beło i widać, i cuć, bo jako by nie beło to izby sie f śrotku biyliło wopnem s dodatkom ultramaryny, a dodawało sie tom lazule coby ściany miały trochy taki siwawy kolor, coby muchy nie srały, bo nie widzom tygo koloru, i do tygo wopno nie płowiało, pucowało sie płodłogi, pszed progiem kłozde chałpy beły połozone jedlice, coby mozno beło łobetrzyć cholewioki, a jak jus barz beło śniyzno zima to jedlice lezały f sioni.
A cuć co beło?, ano zacynało sie świniobicie, bo to beł drugi łokres, bo piyrsy to na Wielom Noc sie biuło wieprzka, a tero beło bicie tyk co sie na wiesne kupiuło i na pokrzywak, trowie, łospie, no ło zimniokak nima co godać bo ji ludziom nie zbywało, a tak łod pu siyrpnia to sie jus i targało liście s korpieli, cy jak kto mioł to s burokow. Barz dobrze beło jak sie uchowało dwa wieprzki, bo i jennego sie sprzedało, co tys beły dutki na łoganiacke, a drugigo siykiyrom f łeb, – a śtukom beło połozyć takigo wieprza co mioł putora cy dwa metry, jeno nie dugości , a wogi za jednym zamachom, no a potym dugi noz, no a potym…..
Nojwoźniejse beło coby spyrki beło na pinć, lebo sześ palcof, bo to beła łomasta, ale wyrobiało sie i kiełbasy, salcesony, pasztetofki, kiski, co prymniejsi to ji szynke s kościom robili, a siedziała f ty soli i dwa tyźnie, potym wyndzili, ej pochło ci to pochło, a jak smakowało, a jesce lepi smakowało tym co wieprza nie zabii, a dostali po sonsiecku łod tygo co biuł wieprza, a dostawało sie kopiatom miske kiski, do tygo pasztetofki we flaku, a jak sie lubiało swojego sonsiada to sie jesce dorzuciuło kawołek salcesonu, co to sie go f macherzynie zrobiuło i pynto kiołbasy.
Syćko Ci to pochło, cłek by zezar i to ze skorom, a tu ani ześ sie nie łobejrzoł, a gaździno zawinoła to syćko łoktusom i wyniesła do kumory, zamkła na kluc i teloś sie cłeku naciesoł, cekołeś do Bozygo Narodzonio, syćka cekali, bo to pszecio cza beło pościc, cy sie komu podobało, cy niy.
Dwudziestygo piyrsygo grunnia jes śfiyntygo Tomasa, a to pszecio patron i furmanow i chłopow, barz go downi kszcili, to tys, nie dej Boze coby ftej jaki furmon zaprzong konia i pojechoł do lasu, to musioł być jakisik chłystek, lebo chojrok, bo prowdziwy furmon wierzył co godało zycie:
Na Śfiyntygo Toma sieć gazdo doma , wierzył f to ze jak pojedzie do lasu to jus sie nie wroci, natomiast barz chyntnie jechali po drzewo za to f Wilijo, a nojlepi to do cudzygo lasu…
To beło świniobicie, a gaździny i młode dziyfki? pomału ruchtowały sie do pieconio, i chleba, nawet dwanoście bochnow, i plackof, i marcepanow, i piernikof, ryktowały kiecki korole, coby prymnie wyglondać f kościele.
Zaceło sie tys ryktowanie do Wilije, boszcz s cyrwonyk burokof sie kisiuł, żur s umełtego zyta na zarnowce sie kisi, grochy wyłuskane, suska sie młocy, grzyby sie młocom…….
stary gazda cdn……