Author: Irena Wilczek Sowa

Tematykę Tenisa Ziemnego można rozpatrywać i analizować w różnych aspektach i pod różnymi kątami.

W dzisiejszym odcinku spróbuję przedstawić tenisową rzeczywistość pod kątem udziału KOBIET w tej pięknej dyscyplinie. Z historycznego punktu widzenia kobiety zawsze miały „pod górkę” i zawsze musiały walczyć o „swoje”. Prawa obywatelskie, wyborcze, równouprawnienie oraz parytety – to były i są podstawowe kierunki aktywności nie tylko feministek ale i pozostałej grupy kobiet.
Tenis jest sportem towarzyskim, a brak kobiet w życiu towarzyskim jest niewyobrażalny. Gry mieszane i miksty prawie od początku, były tak treścią życia towarzyskiego, jak i tenisowego. Anglicy jako dżentelmeni potrafili docenić i uszanować walory pań i wysoko umiejscawiali ich pozycję na liście rankingowej towarzyskich priorytetów.
Koniec wieku XIX, to początek znanego nam Tenisa Ziemnego – pierwszy Turniej Wimbledon (1877) – już po siedmiu latach w 1884 roku na Wimbledonie dopuszczono kobiety do rozgrywek ustanawiając oddzielną kategorię. W kolejnych latach turnieje kobiet były już tylko tenisową oczywistością w światowym tenisie.
W Polsce kobiety też zapisywały się mocnymi zgłoskami na kartach światowej historii tenisa ziemnego. Lista jest długa ale szczególną uwagę przyciągają trzy nazwiska:
Jadwiga Andrzejewska – (1912 – 1980) przedwojenna gwiazda światowego tenisa ziemnego, sportsmenka i celebrytka. Przykład długoletniej kariery sportowej.
Agnieszka Radwańska – ur 1989r w Krakowie – pochodząca ze sportowej rodziny, gwiazda i celebrytka dwóch pierwszych dekad XXI wieku.
Iga Świątek – ur. 2001 r w Warszawie – pierwsza i jedyna wśród kobiet i mężczyzn polska zwyciężczyni wielkoszlemowego turnieju – Roland Garros 2020 – obecnie posiada już pięć takich tytułów – liderka światowego rankingu.

Na tymbarskich kortach tenisowych też pojawiały i pojawiają się zawodniczki w tenisowych spódniczkach. Już w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych kobiety z rakietami w rękach podejmowały rywalizację. Wprawdzie były to nieśmiałe próby gry, a raczej spotkanie edukacyjne, ale miały miejsce i dały początek tenisowi kobiet w Tymbarku. W nowej erze tenisa po 2000 roku działalność kobiet była już wyraźnie zaznaczona. Jako pierwsze do tenisowej edukacji przystąpiły mieszkanki Tymbarku, Teresa Wiśniowska i Anna Pytel, potem dołączyła Beata Ranosz z Mordarki, a za nią kolejne ciekawe osobowości. Panie brały udział w grach podwójnych (mikstach) oraz z czasem w grach pojedynczych w swoich kategoriach.

Przykładowy turniej w kat. kobiet  20 lipca 2024,r.
W ramach bloku sportowego Święta Gminy Tymbark, został zaplanowany i zrealizowany, Turniej Tenisa Ziemnego OPEN w kategorii kobiet i mężczyzn. Rywalizację w kategorii kobiet podjęły cztery panie, a po rozegraniu meczów systemem „każdy z każdym” wyłoniła się tabela końcowa:
1 mc – Marta Jurczak – Chełmiec
2 mc – Gabriela Gregoraszczuk – Laskowa
3 mc – Natalia Kęder – Tymbark
4 mc – Anna Dębska – Nowy Sącz

 

 

zdjęcia: IWS

materiał nadesłany

„My posadzimy tego dęba i będzie z głowy” – powiedział do mnie pięcioletni Grześ, jeden z najmłodszych członków naszej rodziny. Jego stwierdzenie padło w czasie rozmowy ze mną, gdy w okolice domu parafialnego taszczyłem okaz ze zdjęcia. Ciekawość świata ludzi w wieku Grzesia jest wiele razy większa od mojego niegasnącego apetytu na szarlotkę. Seria pytań towarzyszyła mi aż do dotarcia na miejsce. Grzesia nie posłuchałem i dąb czeka na swój nowy etap życia; niebawem na zawsze zwiąże się z naszą historią. W czwartym dniu Tygodnia Misyjnego, w sobotę, w godzinach południowych dęba zasadzi młodzież z Francji, przebywająca na terenie naszej gminy w ramach ŚDM – napisał 22 lipca 2016 roku Stanisław Przybylski, przesyłając też zdjęcia.

I faktycznie dąb został posadzony 23.07.2016 roku

Minęło już 8 lat od tego czasu.

Poniżej migawki z pobytu grupy francuskiej w parafii Tymbark oraz parafii w Podłopieniu podczas tygodnia misyjnego poprzedzającego  Światowe Dni Młodzieży w Krakowie, spotkanie z papieżem Franciszkiem. 

Były wspólne zajęcia, wspólna modlitwa, wspólna zabawa, wyjście na Paproć, pielgrzymka do Sanktuarium w Dobrej, festyny i w Tymbarku, i w Podłopieniu itd itd. Zdjęcia Adam Piętaka i Rolanda Mielnickiego, z obszernego materiału, jaki był wówczas  publikowany na portalu tymbark.in. 

…

zdjęcie: IWS

Imię Anna (hebr. hanna znaczy „łaska”), jest jednym z najpopularniejszych imion w Polsce. Św. Anna jest patronką matek, kobiet rodzących, wdów, żeglarzy, ubogich oraz szkół chrześcijańskich.

O św. Annie, matce Maryi i babci Jezusa Chrystusa, nie znajdziemy żadnych informacji w księgach Pisma Świętego. Ewangelie milczą na jej temat. Mówią o niej natomiast pisma apokryficzne, pochodzące z początków chrześcijaństwa. Apokryfy nie należą do ksiąg natchnionych, ale w swojej treści, oprócz opisów legendarnych i baśniowych, zawierają informacje prawdziwe, przekazywane przez Tradycję Kościoła.

Według starego podania św. Anna urodziła się w Judei, gdzie w Betlejem był jej rodzinny dom. Jej rodzice – Natan i Maria byli potomkami królewskiego rodu Dawida. Nie posiadali ziemskich dostatków, lecz bogaci byli w cnoty i dobre uczynki. Anna otrzymała od swoich rodziców staranne wychowanie, pogłębione przez służbę w świątyni jerozolimskiej. Swojego męża Joachima poślubiła gdy miała 24 lata. Joachim także pochodził z pokolenia Dawidowego. Wychowywał się w zamożnej i znakomitej rodzinie w Nazarecie. Joachim i Anna uważali swoje małżeństwo jako związek święty, przez Boga złączony. Anna była wzorem i przykładem życia dla wszystkich małżonek. Choć byli małżonkami szczęśliwymi, Pan Bóg ciężko doświadczył tych małżonków brakiem potomstwa. Przez dwadzieścia lat małżeństwa nie doczekali się ani synów, ani córek. W kulturze żydowskiej brak dziecka był uważany za hańbę i karę Bożą. Pewnego dnia Anna udała się do ogrodu, by tam opłakiwać swoje życie. Kiedy podniosła oczy w niebo i zobaczyła gniazdo wróbli na drzewie laurowym, wypowiedziała błagalną modlitwę do Boga: „Panie, Boże wszechmogący, który obdarzyłeś potomstwem wszystkie stworzenia, zwierzęta dzikie i domowe, gady, ryby, ptaki i wszystko to cieszy się ze swego potomstwa, dlaczego mnie jedną odsunąłeś od daru twojej łaskawości? Ty wiesz, Panie, że do początku małżeństwa złożyłam ślub, iż jeżeli dasz mi syna lub córkę ofiaruję je tobie w twym świętym przybytku”. Wtedy ukazał się Anioł, który zapowiedział narodzenie dziecka. Małżonkowie ogromnie ucieszyli się tą radosną nowiną. W 45 roku życia Anny, dnia 8 września urodziła się dziewczynka, której zgodnie ze zwyczajem żydowskim w piętnastym dniu nadano imię. Gdy Maryja podrosła, Anna wypełniła ślubowanie. Udała się z mężem Joachimem i córką Maryją do Jerozolimy, wprowadzili córkę do świątyni i poświęcili ją na służbę Boga. Maryja służąc w świątyni wzrastała w łasce i miłości Bożej. Maryja wyrosła w świątyni i pozostała tam aż do dwunastego roku życia, prześcigając wszystkie inne dziewczęta swoją pobożnością, znajomością Boskiego prawa, w pokorze, w czystości i w każdej cnocie. W czternastym roku życia została poślubiona Józefowi. Według niektórych przekazów legendarnych, krótko potem zmarł Joachim. Anna zaś żyła z Maryją i Józefem w Nazarecie i dożyła 80 lat życia. Gdy zbliżał się jej koniec, Jezus, Maryja i Józef nie odstępowali od jej łoża. Gdy przyszła godzina śmierci pożegnała się z najbliższymi, poleciła Bogu ducha swego i zasnęła w Panu przy błogosławieństwie Jezusa i przy modlitwie Maryi i Józefa. Ciało jej pochowano blisko ciała św. Joachima, w Dolinie Jozafata.

Najstarszy wizerunek św. Anny pochodzi z VIII w., który znajduje się w Rzymie, w kościele S.M. Antiqua.

źródło informacji: Sanktuarium św.Anny na Górze św.Anny

W Gminie Tymbark wizerunek św. Anny jest na obrazie „Narodzenie NMP” znajdującym się w ołtarzu głównym kościoła parafialnego w Tymbarku (pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny). Na obrazie jest postać św.Anny, która trzyma na rękach niemowlę, Najświętszą Matkę Bożą, a przy kobietach jest Tata – św.Joachim oraz Aniołowie.

W tymbarskim kościele jest jeszcze obraz św.Anny Samotrzeć znajdujący się w ołtarzu bocznym tymbarskiego kościoła (obecnie poddanego renowacji)

Wizerunek św.Anny możemy też zobaczyć w formie płaskorzeźby w kapliczce na Zawadce (przy wiadukcie). Kapliczka, która został wykonana w 1904 roku, w 2018 przeszła gruntowną renowację. 

zdjęcie: IWS

zdjęcia: Stanisław Przybylski