3.lutego w Kościół katolicki wspomina św. Błażeja, „świętego od gardła”

3 lutego w liturgii wspominamy św. Błażeja. Z tą postacią wiąże się konkretne błogosławieństwo, do którego tego dnia zachęca Kościół. – Zawsze, jeśli chcemy rozpatrywać jakieś błogosławieństwo związane ze świętym, gdzie przypisany jest też jakiś znak lub przedmiot, to trzeba popatrzeć na jego życiorys. Gdzieś z niego, z tego, co miało miejsce w życiu tego człowieka, kiedy Pan Bóg w jakiś sposób szczególnie zadziałał przez niego, wynika ten obrzęd, który w historii miał miejsce i później po jego śmierci w jakiś sposób jest powielany — wyjaśnia ks. dr Ryszard Kilanowicz, liturgista i ceremoniarz Archidiecezji Krakowskiej.

Św. Błażej pochodził z Cezarei Kapadockiej, która w IV w. była centrum wczesnego chrześcijaństwa. Studiował filozofię, medycynę i pracował jako lekarz. Był znany z tego, że pomagał ubogim. Porzucił jednak swoją pracę, został pustelnikiem i kiedy w Sebaście, czyli centralnym mieście tamtej okolicy, umarł biskup, lokalna społeczność przypomniała sobie o nim. Nakłonili go, by zgodził się być ich biskupem. Za panowania cesarza Licyniusza, wybuchło jednak ostatnie wielkie prześladowanie chrześcijan. Wtedy Błażej wraz z wierzącymi musiał uciekać. Schronił się w górskiej pieczarze, skąd dalej kierował Kościołem, ale w wyniku zdrady został pojmany i osadzony w więzieniu. Tam, przez swoją gorliwą modlitwę i przykład umacniał współwierzących. – Według legendy, podczas jednego z posiłków młodemu chłopcu ość miała utknąć w gardle, uniemożliwiając mu oddychanie. Modlitwa i błogosławieństwo biskupa miały cudownie przywrócić mu zdrowie — mówi ks. dr Kilanowicz.

Dla upamiętnienia właśnie tego wydarzenia Kościół błogosławi gardła, przywołując św. Błażeja. – Od XIII w. został on zaliczony do grona tak zwanych czternastu wspomożycieli. To – według pobożności ludowej – byli święci, którzy szczególnie wspierali ludzi w trudnych sprawach, przeciwnościach losu, klęskach i chorobach, tych rzeczach, które na co dzień ich dotykały — podkreśla liturgista. Św. Błażej jest przyzywany podczas chorób gardła, zębów, krwotoków. To również patron kamieniarzy, mówców, śpiewaków i wszystkich, których narzędziem pracy jest głos. Skąd jednak wziął się zwyczaj przykładania pobłogosławionych świec do gardła?  – W średniowieczu obrzęd ten zaczął się w jakiś sposób kształtować. Po modlitwie kapłan kropi pobłogosławioną wodą zebranych i dwie świece, które albo są skrzyżowane, albo w procesie wytwarzania są ze sobą splecione, rozdzielając się na takie jakby widełki. Te świece nazwane są „błażejkami”. Następnie są one przykładane do gardła — wyjaśnia ks. dr Ryszard Kilanowicz. Po dzień dzisiejszy Kościół uznaje ten obrzęd jako znany w historii podczas przyzywania św. Błażeja i błogosławienia ludzi, którzy mają problemy z gardłem. Tego również dotyczy modlitwa, gdzie wierni wzywają wstawiennictwa św. Błażeja, prosząc Dobrego Boga, aby przez te świece „zostali uwolnieni od chorób gardła i wszelkiego innego niebezpieczeństwa”.

– Nie ma żadnego źródła znaku, czy cudownego wskazania, dlaczego świece. Tradycja i pobożność kształtowała to na przestrzeni wieków, a zwłaszcza w średniowieczu.  Ukształtowany już obrzęd był powielany i rozpowszechniany z miejsca na miejsce, a z czasem opisywany w rytuale — zauważa liturgista.

Sakramentalia a sakramenty

Żeby dokładnie zrozumieć, na czym polega obrzęd pobłogosławienia świec i gardeł należy pochylić się nad tym, czym jest sakramentalium, do których się on zalicza. – Sakramentalia są konkretnymi łaskami, którymi dysponuje Kościół. Są przez niego ustanowione dla uświęcenia konkretnych przestrzeni życia chrześcijańskiego — mówi liturgista. Dodaje, że może to być uświęcenie konkretnej posługi w Kościele, stanu życia, okoliczności oraz konkretnych przedmiotów, zadań, a nawet miejsc. – Sakramentalia dotyczą i wynikają z konkretnej potrzeby danego regionu, kultury, historii danej wspólnoty chrześcijańskiej w danej diecezji czy danym zakątku świata — zaznacza. Zawsze zawierają one modlitwę, ale też odniesienie do fragmentu Pisma Świętego, w którym jest odwołanie do konkretnego działania Pana Boga. Zwracając się do niego wierni proszą, aby Bóg zesłał daną łaskę na danego człowieka, wybrane dzieła, użytek jakiegoś przedmiotu czy korzystanie z jakiegoś miejsca. – W tym obrzędzie jest też zawarty określony przez niego znak, czy jest to włożenie ręki, czy Znak krzyża, czy pokropienie wodą pobłogosławioną, czy właśnie użycie jakiegoś danego przedmiotu, czy znaku, który jest związany z danym obrzędem, z danym dniem, w którym ten obrzęd jest wykonywany, bądź też z przywołaniem świętego, przez którego wstawiennictwo dane sakramentalium się dokonuje – dodaje ceremoniarz Archidiecezji Krakowskiej.

Ks. dr Ryszard Kilanowicz podkreśla, że sakramentalia są często zestawiane z sakramentami. Jest jednak między nimi zasadnicza różnica. Sakramenty są udzieleniem konkretnej łaski do uświęcenia człowieka w drodze do zbawienia. Sakramentalia natomiast są modlitwą Kościoła, która uzdalnia i wspomaga człowieka w jego codziennym życiu, również na drodze do zbawienia, w przyjęciu właśnie tej Bożej łaski, którymi są sakramenty. – Żeby sakramentalium zaistniało, musi być taka niezwykle duchowa predyspozycja człowieka, bo one działają mocą samych sakramentów. Oznacza to, że przez konkretne znaki człowiek otrzymuje konkretną łaskę i ten sakrament wydarza się w życiu człowieka — wyjaśnia. Sakramentalium może mieć miejsce, jeżeli spełnione zostanie kilka warunków: stan łaski uświęcającej, otwartość i modlitwa. Jeśli te czynniki nie zaistnieją, to nie dokona ono tej łaski, o którą Kościół prosi, ponieważ sakramentalia nie działają tylko i wyłącznie przez same znaki.

Błogosławieństwo czy poświęcenie

Sakramentalia mają także swój podział. Najprostszy z nich, to ten na błogosławieństwa i poświęcenia. – Błogosławieństwa dotyczą osób, przedmiotów, miejsc. Są uwielbieniem Pana Boga i wyzwaniem Jego pomocy w konkretnych działaniach, danych przestrzeniach, zadaniach, o których mówi nam dany obrzęd — tłumaczy ks. dr Kilanowicz. Poświęcenia natomiast również dotykają osób, przedmiotów i miejsc, ale dokonują się one na oddanie do wyłącznego działania i służby w Kościele, a dokładnie w przestrzeni liturgicznej. Będzie to dotyczyło osób, które otrzymują błogosławieństwo, jak: opat, dziewice konsekrowane, lektorzy, akolici, katecheci, Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej czy animatorzy oraz obrzędy profesji zakonnej. — Jest to posłanie do konkretnego działania w Kościele, można powiedzieć, na wyłączność Panu Bogu, ale też do posługiwania innym wierzącym w Kościele – zaznacza liturgista. Mówi także o tym, że jest to w jakiś sposób trwałe. Natomiast może mieć miejsce także pobłogosławienie przedmiotów, osób, jakichś przestrzeni, które ma dotyczyć pewnego działania, użycia tego przedmiotu codziennego użytku, jak plecaki, tornistry na rozpoczęcie roku szkolnego, narzędzi pracy, korzystania z tego miejsca, jak dom podczas wizyty duszpasterskiej, miejsca pracy, drogi czy pobłogosławienie tego konkretnego człowieka, jak pobłogosławienie dzieci, osób starszych, matki spodziewającej się dziecka. – W tej modlitwie pobłogosławienia zawsze jest przekazana treść, czego tak naprawdę dotyczy modlitwa. Nie modlimy się nad drogą, a nad ludźmi, którzy będą z niej korzystać, nie nad kredką, a po to, żeby człowiek, który będzie z niej korzystał, wykonywał to zawsze na Chwałę Boga uczciwie, sprawiedliwie, aby to służyło temu konkretnemu człowiekowi i wszystkim, z którymi on współpracuje — dodaje.

Często przedmioty, które są błogosławione podczas danego obrzędu, nawiązują do jego historii. – To nie jest tak, że wynika to tylko i wyłącznie z wymysłu, ale przede wszystkim są one mocno ukształtowane w tradycji Kościoła przez konkretne wydarzenia i konkretnych świętych. Kiedy przywołujemy wstawiennictwa danego świętego, który w pewnym momencie swojego życia dał świadectwo wiary, to się wiąże z konkretnym wydarzeniem, historią z jego życia, kiedy Pan Bóg szczególnie przez tego człowieka zadziałał — mówi kapłan. Wierzący, nawiązując więc do tego wydarzenia, także po śmierci danego świętego, proszą Pana Boga o jego wstawiennictwo, aby danym ludziom, wspólnocie, czy potrzebującym udzielił potrzebnych łask, czy uzdrowił.

Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

źródło artykułu: strona Archidiecezji Krakowskiej 

Uroczystość Ofiarowania Pańskiego w Parafii Tymbark

Święto Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Jest to pamiątka ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia. Święto to  należy do najdawniejszych, gdyż było obchodzone w Jerozolimie już w IV w., a więc zaraz po ustaniu prześladowań. Dwa wieki później pojawiło się również w Kościele zachodnim. Święto to nazywane jest też jako uroczystość Matki Bożej Gromnicznej. 

W święto Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego, obchodzony jest Światowy Dzień Życia Konsekrowanego.

Wieczorną Mszę św. w tymbarskim kościele sprawował ks.proboszcz Jan Banach. Msza święta rozpoczęła się błogosławieństwem przyniesionych przez wiernych gromnic (świec).

Oprawa muzyczną zapewnił Chór BelCante z Dobrej (który przed Eucharystią  na zakończenie okresu kolędowego dał kolędowy koncert) oraz Chór Parafii Tymbark. Przy organach Barbara Opach.

IWS

 

Zakończenie okresu kolędowego – koncert w wykonaniu Chóru BelCante z Dobrej wraz z Chórem Parafii Tymbark

Przed wieczorną Mszą św. w Tymbarku, na zaproszenie księdza proboszcza oraz Chóru Parafii Tymbark, wystąpił z kolędowym programem Chór BelCanto z Dobrej. 

Chór BelCanto od 2012 roku działa w Dobrej. Jest  chórem czterogłosowym mieszanym. Założycielem i dyrygentem chóru jest Pani Urszula Palka-Ranosz – absolwentka Wydziału Wokalnego Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie, która też pełni funkcję dyrektora Gminnego Ośrodka Kultury w Dobrej.

Celem działalności chóru jest przede wszystkim ubogacanie śpiewem liturgii sprawowanej w dobrzańskim sanktuarium oraz w innych parafiach. Chór wykonuje również  utwory o charakterze świeckim, które wykonuje podczas wydarzeń kulturalnych mających miejsce w Gminie Dobra.

W imieniu organizatorów gości przywitała Anna Wiewiórska, radna oraz członek tymbarskiego chóru, oraz proboszcz Parafii Tymbark ks.Jan Banach. Chór BelCanto przedstawiła prowadząca chór Pani Urszula Palka-Ranosz.

Na zakończenie chóry wspólnie wykonały kolędę „Nad Betlejem w ciemną noc”. 

Po zakończonej Eucharystii chóry spotkały się na świetlicy w Zamieściu i oczywiście czy filiżance kawy i dobrym ciastku  …nie przestały śpiewać.

IWS

IWS

 

Siostry zakonne wywodzące się z Tymbarku oraz brat Bogusław Koza

Siostry zakonne:

S. Zofia KULIG – Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi RM

Przez lata pracująca jako wychowawca w Zespole Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych w Ostrowcu Świętokrzyskim,  placówce, prowadzonej  przez Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi. Później w Lubomierzu i w domu Zgromadzenia w Mszanie Dolnej.

Siostra Zofia Kulig

Siostra Zofia w Domu Zgromadzenia w Krakowie

S. Władysława KULIG Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi RM

Siostra Władysława Kulig, Częstochowa, 2021 r., 50-lecie ślubów wieczystych 

Siostra Władysława Kulig 

S. Krystyna SMOTER – Siostry Orionistki SMMM

Siostra Krystyna, misjonarka, która pracowała na Madagaskarze, którą zakończyła w związku z problemami zdrowotnymi.

Siostra Krystyna na misjach

Siostra Krystyna, Wielka Sobota w 2020 roku

S. Anna PRZECHRZTA – Siostry św. Jana Chrzciciela (Baptystynki) CSGB

po lewej Siostra Anna Przechrzta
zdjęcie: Monika Łącka /Foto Gość

Tak o swoim powołaniu mówiła w 2015 roku redaktorce Gościa Niedzielnego „Ktoś mógłby powiedzieć, że to splot przypadków, ale ja wiem, że wszystko w moim życiu jest działaniem Pana Boga – przekonuje pochodząca z Tymbarku s. A. Przechrzta. Swoje powołanie zaczęła odkrywać w Pasierbcu, gdy przyjechała modlić się o dobre zdanie matury. 
– Z s. Anią Kuczyńską znamy się już 20 lat, w tym samym roku wstąpiłyśmy do zakonu, do zgromadzenia jechałyśmy nawet tym samym autobusem. I choć w tym czasie różnymi ścieżkami prowadził nas Bóg, to w końcu się spotkałyśmy w Krakowie – opowiada. „


Siostra  Dominika MOSKAL – Siostry Nazaretanki CSFN

Siostra Dominika Moskal oraz ks.Michał Kulig na Światowych Dniach Młodzieży w Portugalii, rok 2023

Komańcza, klasztor Nazaretanek, gdzie uwięziony był kardynał Wyszyński, siostra Dominika i siostra Agnieszka, wówczas tam pracujcie (zdjęcie zrobione podczas wycieczki parafian tymbarskich zorganizowanej przez proboszcza Jana Banacha)

 

Siostra Monika KAPTUR – pasterzanka

Siostra Monika Kaptur

W 2022 roku , w Piasecznie, w domu Zgromadzenia Służebnic Matki Dobrego Pasterza, złożyła śluby wieczyste.  Założycielem Zgromadzenia jest bł. o. Honorat Koźmiński. 

Celem Zgromadzenia jest dążenie do doskonałości drogą rad ewangelicznych przez całkowite oddanie się Chrystusowi Dobremu Pasterzowi szukającemu grzeszników.

Zgodnie z wolą Założyciela zadaniem Zgromadzenia jest poświęcenie się w duchu św. Franciszka z Asyżu pracy apostolskiej w celu pozyskania dla Boga osób żyjących niezgodnie z zasadami moralności chrześcijańskiej, szczególnie dziewcząt

Siostra MARTA BÓL – Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Bosych w Krakowie
Do zakonu wstąpiła w 2022 roku. 1.10.23 w dniu obłóczyn – w Święto Św. Teresy, narodziła się kolejna karmelitanka bosa, która wiele Teresie zawdzięcza: Siostra Maria Marta od Eucharystycznego Serca Jezusa.
Obecnie siostra Marta przygotowuje się do ślubów wieczystych.

Siostra Maria Marta Ból w dniu obłóczyn

 
Siostra KINGA KĘSKA (SCFN)
Z tymbarską parafią jest też związana siostra Kinga Kęska – parafianka Parafii Podłopień.

Siostra Konga Kęska

 
 
Bracia zakonni:

Br. Bogusław KOZA SDS – przez lata misjonarz w Tanzanii , obecnie pracujący w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie

brat Bogusław Koza, ze swoją książką „Tanzania moja druga ojczyzna”

więcej o o. Bogusławie Kozie

Misjonarze są wśród nas (i to nie tylko zakonni )

Życzymy Bożej opieki, Jego miłości, wsparcia Matki Bożej, natchnień Ducha Świętego, a Wasza praca i życzliwość niech będzie przez nas doceniana!

IWS

30 lat Sióstr Nazaretanek w Tymbarku

Papież Jan Paweł II ustanowił , iż 2. lutego, w uroczystość Ofiarowania Pańskiego,  będzie Dniem Życia Konsekrowanego, interpretując złożenie pierworodnego syna w świątyni, jako całkowite powierzenie Bogu również wszystkich konsekrowanych.

W Parafii Tymbark są z nami już 30 lat, od 1995 roku, Siostry Nazaretanki, czyli Zgromadzenia  Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu. 

Wówczas Proboszczem w Parafii  w Tymbarku  był ks. Prałat Józef Leśniak, którego staraniem został wybudowany budynek z przeznaczeniem na przedszkole i rehabilitację, zaprojektowany przez architekta Pana  Jana Okowińskiego. Dzięki księdzu Józefowi Leśniakowi w  budynku powstało Przedszkole, którego głównym celem  jest integracja dzieci zdrowych z ich niepełnosprawnymi kolegami. Był to rok 2000. I tak od tego czasu siostry nie tylko prowadzą katechezę w przedszkolach i szkołach, pełnią funkcję zakrystianek, ale też prowadzą przedszkole otwarte dla wszystkich dzieci, niezależnie od stanu umysłu i sprawności fizycznej, jak również statusu materialnego rodziny oraz tworzące  wspólnotę dzieci zdrowych i niepełnosprawnych. Dziecko widząc inność, uczy się tolerancji oraz wrażliwości na drugiego człowieka.

Pierwszą dyrektor przedszkola była s. Katarzyna Witkowska do 31 sierpnia 2007 r.  Przedszkole każdego roku cieszyło się coraz większym zainteresowaniem.    W sierpniu 2003 roku proboszczem  Parafii zostaje ks. Edward Nylec, który kontynuuje dzieło swojego poprzednika. Od 2006 roku  przedszkole prowadzi wczesne wspomaganie rozwoju dziecka, dzieci  objęte są opieką specjalistów.  Z dniem 1 września 2007 roku dyrektorką przedszkola zostaje s. Regina Kasza. Od 2019 roku do 2021 dyrektorem przedszkola była siostra Edyta, zaś przełożoną domu Zgromadzenia była od 2015 roku do 2021 siostra Izabella.

Obecnie dyrektorem przedszkola oraz przełożoną jest siostra siostra Janina Bąk. 

Z okazji Dniem Życia Konsekrowanego składamy Siostrom tym obecnie pracującym w Tymbarku, jak i tym, które były wśród nas w latach ubiegłych,   życzenia Błogosławieństwa Bożego!

Niech Pan Bóg obdarza Was zdrowiem i wszelkimi łaskami, niech Duch Święty Wam pomaga i stale umacnia w wykonywaniu Waszej tak ważnej posługi, a Matka Boża otacza Was opieką!

Poniżej fotograficzne wspomnienia obecności Sióstr Nazaretanek w Tymbarku.

Siostry na uroczystościach prymicyjnych ks.Tomasza Atłasa (1999), druga od prawej s.Klara,  s.Milena(katechetka), po lewej s.Estera, s.Magdalena 

Siostry Regina Izabella i Sara – zdjęcie z 2017 r.

Siostra Jolanta (zakrystianka) 2017 r.

Siostra Agnieszka (katechetka) , rok 2018

Siostra Krystyna (katechetka)

Siostra Justyna

Siostra Regina Kasza (dyrektorka i przełożona), rok 2019

Siostra Sara, zdjęcie z 2018

Siostry: Regina, Edyta i Sara (rok 2019) 

Wielki Czwartek 2020 rok – rok pandemii, w kościele wyłącznie kapłani i siostry zakonne

Siostra Sara (katechetka), s.Regina (zakrystianka), s.Jania (dyrektor), S.Julitta (przełożona), zdjęcie 2023

Siostra Sara, rok 2023

Siostra Jullita

Siostra Edyta, rok 2021

Siostra Izabella, rok 2020

Siostry Edyta,  Dominika Moskal (rodaczka) Izabella, Regina, Sara

Siostra Jullita, rok 2023

Siostra Regina (zakrystianka), rok 2021

Siostra Teresa (2024)

Siostry Regina, Leonika (katechetka)  Janina i Sara (2024)

Siostra Vianeja (zakrystianka), rok 2024

IWS

 

Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze Klubu Sportowego Harnaś Tymbark

31.stycznia w remizie OSP Tymbark  odbyło się Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze Klubu Sportowego Harnaś Tymbark, na którym Zarząd Klubu przedstawił sprawozdanie z działalności Klubu, które zostało przyjęte przez Walne Zebranie.

Zgodnie z programem Walnego Zebrania przystąpiono do wyboru władz Klubu, w wyniku którego nowy skład  Zarządu Klubu Sportowego Harnaś Tymbark przedstawia się następująco:

1. Artur Matras – prezes
2. Andrzej Niezabitowski – wiceprezes
3. Andrzej Ligas  – drugi wiceprezes,  
4. Wacław Szewczyk,
5. Tomasz Ryś,
6. Mateusz Łazarczyk,
7. Maciej Golonka. 

Wybrano też Komisję Rewizyjną:
1. Wiesław Czernek,
2. Jarosław Majeran,
3. Krzysztof Kordeczka,

Zarząd Klubu składa serdeczne podziękowania wszystkim sympatykom Klubu, osobom wspierającym jego działalność, zawodnikom (obecnym i byłym), rodzicom, trenerom, w tym w szczególności przybyłym na Walne Zebranie.

informacja/zdjęcia: KS HARNAŚ