Budleja Dawida
Budleja Dawida, omżyn, ( „White Ball’) to niewielka roślina zwana też motylim krzewem dzięki temu, że silny zapach przyciąga motyle i pszczoły. Z reguły dorasta do około 1,5 – 2 m, są też odmiany karłowate. Występuje wiele odmian barwnych, są dosyć wrażliwe na niskie temperatury, ta na fotce (biała) uważana jest za najodporniejszą.
Kwitnie od lipca do września krzew obsypuje się pachnącymi, białymi kwiatami zebranymi w długie, wiechowate kwiatostany. Budleja wykorzystywana była w medycynie naturalnej do leczenia takich dolegliwości jak reumatyzm, biegunki, krwotoki czy schorzenia wątroby, a zewnętrznie wspomagająco przy gojeniu ran i wrzodów.
Dzielżan
Dzielżan, helenium, to stosunkowo odporna na przymrozki bylina. Jest też rośliną mało wybredną jak chodzi o rodzaj gleby, jednak zdecydowanie lepiej rośnie i kwitnie w ziemi próchnicznej. W uprawie jest dużo odmian barwnych, różnią się też między sobą wielkością, od prawie miniaturowych do wysokich na około 2 m roślin. Uniwersalność tej rośliny sprowadza się też do tego, że może rosnąć wiele lat w tym samym miejscu, ma też stosunkowo długi okres kwitnienia, od lata aż do przymrozków, przyciąga też z uwagi na nektar motyle, pszczoły i inne zapylacze.
Przegorzan
Przegorzan ( Echinops), jest długowieczną byliną, łatwą w uprawie, odporną na niskie temperatury. Doskonale nadaje się do tych ogrodów, których właściciele nie mają za dużo czasu, a chcą sobie pod względem kolorystycznym ubarwić swoje miejsce rekreacji, jednak preferuje miejsca słoneczne, obficiej kwitnie. Wyjątkowo kolczaste i okazałe kwiatostany w kształcie małych zwiniętych jeży są oryginalną ozdobą, a przez dużą ilość wytwarzanych pyłków i nektaru są odwiedzane przez trzmiele i inne owady. Roślina ta jest też używana do suchych bukietów, stalowo-niebieski, najbardziej typowy kolor utrzymuje się po ścięciu kwiatostanów. Kwitnie od końca lipca, aż do jesieni.
Krokosmia
Krokosmia, cynobrówka lub montbrecja, jest rośliną wieloletnią, która wytwarza pod ziemią bulwy, a te co roku wydają nowe pędy i kwiaty.
Roślina jest stosunkowo odporna na warunki glebowe, ale jak to zwykle bywa lepiej rośnie i kwitnie w ziemi żyznej, może też w zimy przemarznąć, ale ma jedną ciekawą zaletę – zapach, jednak same kwiaty go nie wydzielają (aż tak) rosnąc, dopiero po ususzeniu.
Nazwa naukowa rodzaju pochodzi z greckich słów „krokos” – szafran oraz „osme” – zapach. Wysuszone kwiaty umieszczone w wodzie dają silną woń szafranu.
..
