Urząd Gminy informuje o projekcie tarasu widokowego na górze Łopień. Tekst poniżej oraz prezentacje nadesłane przez Urząd Gminy.
Pierwszy w Beskidzie Wyspowym taras widokowy – niezwykła atrakcja turystyczna Gminy Tymbark
Jednym z priorytetów Gminy Tymbark, od kliku lat jest rozwój infrastruktury turystycznej. Widocznymi elementami tego kierunku działań jest m.in. powstanie miasteczka rowerowego, budowa ścieżki rowerowej do Podłopienia i budowa kolejnej w kierunku Piekiełka, tężnia solankowa, park im. Zofii Turskiej, tudzież zakup terenu dawnego parku podworskiego.
Niezwykle interesująco na tym tle jawi się również, unikatowy na skalę Beskidu Wyspowego, projekt budowy tarasu widokowego na Górze Łopień. O ile bowiem w ostatnim czasie wzniesiono szereg wież widokowych, o tyle w przypadku Gminy Tymbark, zdecydowano się, na ciekawe i innowacyjne rozwiązanie. Taras widokowy został bowiem tak zaprojektowany, że swą konstrukcją doskonale wkomponowuje się w zbocze, jednocześnie nie zaburzając widoku sylwety z doliny. Jednocześnie takie rozwiązanie pozwala na uzyskanie niezwykłego widoku z perspektywą na leżące poniżej miejscowości: Tymbark, Podłopień i Piekiełko oraz na przeciwległe wzgórza.
Budowa tego obiektu otworzy nowe możliwości rozwoju turystycznego w rejonie Góry Łopień, choćby po przez utworzenie w najbliższej przyszłości ścieżki turystyczno-przyrodniczej oraz górskich ścieżek rowerowych, których początek będzie znajdował się przy miasteczku komunikacyjnym. Już dziś można wykorzystać istniejący czarny szlak turystyczny, do komunikacji z nową atrakcją regionu.
Niewątpliwie, powstanie takiego obiektu – tarasu widokowego, pozwoli na wykorzystanie w szerszym zakresie znaczącego potencjału Góry Łopień, na cele rekreacyjne oraz zagospodarowanie jej na strefę czasu wolnego, dostępną zarówno dla dzieci, młodzieży, ale turystów seniorów.
Należy mieć zatem nadzieje, że projekt ów zostanie zrealizowany i przyciągnie do Gminy Tymbark kolejnych turystów.
Poniżej informacja przesłana przez Urzędu Gminy Tymbark:
ZGK Tymbark w załączniku przedstawia wyniki badań wody z dnia 20.02.2024. Próbki zostały pobrane ze Stacji Uzdatniania Wody, oraz na sieci wodociągowej Podłopień. Wskaźniki bakteriologiczne i mętnościowe nie zostały przekroczone. Wyniki badań wyraźnie wskazują, że dostarczana woda nadaje się do spożycia.
W świetle poniższych wyników badań, które został przeprowadzane, punktowo na całym odcinku magistrali wodociągowej: tj. w SUW w Podłopieniu, Szkole Podstawowej w Podłopieniu i Zakładzie Gospodarki Komunalnej nie stwierdzono niebezpiecznej bakterii.
W tym kontekście, wyniki badań i stwierdzenie takiej bakterii w konkretnym gospodarstwie domowy, może świadczyć, iż problem leży na przyłączu i instalacji domowej, za który Zakłada Gospodarki Komunalnej nie ponosi odpowiedzialności. Taki odcinek winien być rzetelnie przebadany i w przypadku stwierdzonego zanieczyszczenia winien być oczyszczony przez właściciela budynku.
Witam wszystkich serdecznie, a szczególnie Czytelników poprzedniego historycznego cyklu o początkach i dziejach Tymbarskiej Piłki Nożnej i równocześnie zachęcam do zapoznania się z kolejnym tematem sportowej aktywności – Historią Tenisa Ziemnego w Tymbarku.
Tenis Ziemny – elegancki i elitarny
To jeden z najpopularniejszych sportów indywidualnych na świecie. Uprawiają go i kibicują mu miliony ludzi na każdym kontynencie. Jak z większością dyscyplin sportowych nie udało się ustalić, skąd Tenis Ziemny pochodzi i kiedy powstał. Wytrawni badacze historii twierdzą że jego początki sięgają czasów antycznych świadczą o tym Egipskie rysunki (z przed 1500 lat p.n.e.).
W Starożytnym Rzymie uprawiano „trigon” grę polegającą na odbijaniu piłek, ciężkimi kijami, równolegle gra zwana „sphairistike” pojawia się z Grecji. W wieku VII i VIII we Francji chrześcijańscy mnisi w klasztorach, w czasie wolnym od modlitwy grywali w tenisa (odbijając piłkę ręką). W Anglii entuzjastami tej gry byli Król Henryk VII, a po nim Henryk VIII, który to rozkazał budowę kortów w całym królestwie.
Współczesny Tenis Ziemny to oczywiście Anglia XIX wiek. 1850 rok Charles Goodyear odkrył proces wytwarzania gumy, którą zaczęto używać do m. in. produkcji piłki tenisowej. Był to początek tenisa ziemnego w znanej dziś formie. W 1874 roku major WalterClopton Wingfield wydał pierwszy zbiór przepisów gry. Rok póżniej Henry CavendishJones po wielu konsultacjach zmodernizował je i zastosował podczas pierwszego historycznego turnieju na WIMBLEDONIE w 1877 roku.
Temat tenisa ziemnego w Tymbarku, biorąc pod uwagę jeszcze niewielką popularność tej dyscypliny w Polsce, pojawił się nieoczekiwanie wcześnie. Dawny Dwór Tymbarski został wybudowany na początku XX wieku przez Zygmunta Myszkowskiego. W 1912 roku od strony wschodniej dobudowano neogotycką Oranżerię a od strony północnej kort tenisowy o nawierzchni betonowej. Zapewne właściciele dworu, Państwo Myszkowscy i Turscy w pogodne dni zażywali gry w tenisa, niestety żadne przekazy pisane ani ustne na ten temat się nie zachowały.
Osobiście pamiętam ten betonowy kort na którym młodzież dawnej „Szkoły Winiarskiej” grywała w kometkę lub piłkę, a wieczorami urządzała spotkania towarzyskie przy ognisku. Tam też odbywały się pierwsze, nieśmiałe i pojedyncze próby naśladowania gry w tenisa ziemnego. Na początku lat 70-tych na terenach tymbarskiego Dworu Turskich powstały budynki obecnego ZS im KEN, a na miejscu kortu tenisowego zbudowano Internat Szkolny.
cdn
1. Tenis za czasów Króla Anglii Henryka VII – wiek XVI
Kort zaprojektowany przez majora Wingfielda w roku 1874
Wimbledon – rok 1907 – kobiety dopuszczono do gry w turnieju od 1884 r.
Tymbark – Dwór Turskich , lata 60-te. Od strony północnej znajdował się kort tenisowy – obecnie w tym miejscu stoi Internat ZS im KEN
Powoli tegoroczne ferie zimowe zbliżają się ku końcowi. Tymbarska biblioteka przygotowała dla dzieci z terenu gminy bogatą ofertę zajęć, gdzie każdy mógł znaleźć coś dla siebie.
W pierwszym tygodniu odbyły się zajęcia plastyczne. Dzieci pod kierunkiem plastyczki – Wiesławy Frączek, przygotowywały dekoracje kwiatowe z wykorzystaniem ekologicznych materiałów (filcu i kreatywnych drucików). Dużym zainteresowaniem cieszyły się warsztaty kulinarne, które prowadziły gospodynie z KGW w Podłopieniu. Podczas zajęć każdy z uczestników mógł wykonać pizzerynki oraz pierogi z serowym nadzieniem. Dodatkową atrakcją była degustacja przygotowanych potraw.
W kolejnym tygodniu zorganizowano warsztaty artystyczne, prowadzone przez Monikę Klimczak z Pracowni ManuCraftura. Tym razem dzieci nauczyły się jak ozdabiać plastry drewna, by powstały kolorowe magnesy. W kolejnym dniu malowały ilustracje na lnianych torbach. Udało się wykonać wiele ciekawych projektów łącznie z ulubionymi piłkarzami. Na zakończenie odbyły się warsztaty chemiczne pn. „Magiczny dwutlenek węgla”, które prowadziła instruktorka z ChemicAL World. Dzieci poprzez zabawę poznały kilka reakcji chemicznych.
Zajęcia udało się zorganizować dzięki wsparciu finansowemu Komisji ds. Rozwiązywania Problemów Alkoholowych Gminy Tymbark. Napoje dla dzieci przekazała Firma Tymbark.
Od 2021 roku mieszkańcy Gminy wspomagają leczenie Kasi Nowak z Nowego Rybia (darowizny, podatek, licytacje, akcje charytatywne). Również i w tym roku jest możliwość przekazania 1,5% podatku.
W najbliższą niedzielę 25 lutego o godzinie 11.00 na Rynku w Myślenicach 113 kandydatów do służby w szeregach 11 Małopolskiej Brygadzie Obrony Terytorialnej wypowie słowa roty przysięgi wojskowej.
Swoje pierwsze kroki w mundurze rozpoczęli szkoleniem podstawowym studenci, uczniowie szkół średnich i nauczyciele, a wszystko w ramach akcji „Ferie z 11MBOT”.
W sumie na szkolenie zgłosiło się blisko 200 osób, ale ci którzy już mieli do czynienia ze służbą wojskową i składali kiedyś przysięgę odbywali szkolenie wyrównawcze.
Składający przysięgę na myślenickim rynku zrobią to w towarzystwie swoich rodzin, przyjaciół i znajomych oraz kolegów starszych służbą, a także zaproszonych gości.
Zapraszamy wszystkich na pokaz sprzętu wojskowego jednostek Garnizonu Kraków, jedyną w swoim rodzaju grochówkę wojskową oraz liczne stoiska promocyjne. Uroczystość uświetni Orkiestra Reprezentacyjna Wojsk Obrony Terytorialnej.
Ostatnią drogę śp.Edwarda Nylca prowadził Biskup Tarnowski Andrzej Jeż, który sprawował obrzędy na cmentarzu. Księdzu Edwardowi towarzyszyli członkowie rodziny, kapłani, Siostry zakonne, Liturgiczna Służba Ołtarza, Dziewczęca Służba Maryjna, poczty sztandarowe jednostek OSP Gminy Tymbark, Rady Gminy Tymbark, szkół z Gminy Tymbark oraz delegacje: Koła Gospodyń Wiejskich w Tymbarku, samorządu tymbarskiego, parafii, w których ksiądz Edward pełnił funkcję proboszcza oraz Strażacka Orkiestra Dęta Tymbarski Ton.
Na cmentarzu księdza Edwarda Nylca pożegnał Wójt Gminy Tymbark Paweł Ptaszek.
Po zakończonej Mszy świętej pogrzebowej śp.prałata Edwarda Nylca pożegnali: przyjaciel księdza Edwarda ksiądz Bolesław Klauz w imieniu kolegów z roku seminaryjnego (rocznik, który w 1971 roku otrzymał święcenia kapłańskie) oraz Józef Zoń w imieniu wspólnoty Parafii Tymbark.
Na zakończenie zostały odczytane słowa, jakie do uczestników uroczystości pogrzebowej skierowała rodzina śp.ks.Edwarda.
Treść pożegnania w imieniu wspólnoty Parafii Tymbark
Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują. (1 Kor 2, 9)
Nasz Drogi Księże Prałacie Edwardzie! My wszyscy członkowie wspólnoty parafialnej w Tymbarku, którym przez tyle lat – od 2003 roku ofiarnie posługiwałeś jako proboszcz a następnie rezydent – wierzymy, że Ojciec Niebieski przygotował dla Ciebie te „wielkie rzeczy”, o których mówi odczytany na wstępie fragment pierwszego listu Świętego Pawła do Koryntian. Wierzymy, że dobry Bóg wynagrodzi Ci wszelkie trudy Twojej prawie 53-letniej kapłańskiej posługi, że Cię obdarzy nagrodą życia wiecznego.
Od początku swej obecności w naszej parafii pokazałeś nam jak należy z prostotą i pokorą służyć Bogu i drugiemu człowiekowi w codziennej pracy duszpasterskiej, jak można w relacji z drugim człowiekiem przekazywać chrześcijańską radość, życzliwość, dobrą energię i obdarzać nimi wszystkich. Dla każdego miałeś dobre słowo, pozdrowienie i uśmiech. Na zawsze zapamiętamy Twój serdeczny, ciepły głos, życzliwe spojrzenie, pogodę ducha, którymi obdarowywałeś wszystkich w swoim otoczeniu. Żyjąc wśród nas kochałeś tę parafię, kochałeś mieszkających tu ludzi, ale też to piękno natury Beskidu Wyspowego, którą kiedy tylko mogłeś starałeś się zwiedzać w swoich wędrówkach. Tak cicho, z urzekającą prostotą wypełniałeś przez ostatnie lata swoje kapłańskie powołanie pozostając z nami po zakończeniu funkcji proboszcza w tymbarskiej parafii, przede wszystkim poprzez posługę w konfesjonale, pomagając nam pojednać się z Bogiem w Sakramencie Pokuty.
Jako wspólnota parafialna w Tymbarku dziękujemy Panu Bogu za dar Twojego życia, za Twoje kapłaństwo, za Twoją obecność wśród nas przez te ostatnie 21 lat, za wszystkie Twoje dzieła duchowe i materialne, które pozostały w naszej parafii oraz w innych miejscach diecezji gdzie uprzednio posługiwałeś w charakterze wikariusza i proboszcza, a także gdy pełniąc funkcję Dyrektora Administracyjnego Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, przeprowadziłeś modernizację budynku seminaryjnego i rozpocząłeś budowę nowego domu w Błoniu. Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu również za to, że we wszystkich Twych pracach, trudach i poświęceniu, które składałeś w służbie Kościołowi, zawsze na pierwszym miejscu był Chrystus i Jego Ewangelia jako Dobra Nowina o miłości Boga do człowieka.
Drogi Księże Prałacie Edwardzie, bardzo nam żal, że nie zdążyliśmy się z Tobą pożegnać, bo odszedłeś od nas tak nagle i cicho – tak jak żyłeś. Żegnamy Cię więc teraz ze smutkiem, ale jednocześnie z chrześcijańską nadzieją, że dobry i miłosierny Bóg, u którego dobre czyny człowieka idą za nim poza granicę życia, przyjmie Cię do swego Wiecznego Królestwa obdarzając wiekuistą nagrodą. Zapewniamy Cię Księże Edwardzie, że pamięć o Tobie w tymbarskiej parafii nie zginie – na zawsze pozostaniesz w naszych sercach, wspomnieniach i w naszej modlitwie. Ufamy, że właśnie dzięki modlitwie nasza łączność duchowa z Tobą się nie kończy, a Ty tam w Domu Ojca z pewnością będziesz orędował przed Bogiem za każdym z nas i za całą naszą wspólnotą parafialną.
Dzisiaj stoimy w naszej parafialnej świątyni, której ściany przez tyle lat przeniknęły dźwiękami Twojego głosu i zapamiętały wiele odprawianych z Twoim udziałem pięknych, poruszających serca i umysły podniosłych uroczystości przeżywanych tutaj z okazji różnych parafialnych i okolicznościowych świąt oraz związanych z udzielaniem sakramentów świętych, ale również celebracji Ofiary Eucharystycznej w powszednich dniach roku liturgicznego. Wspominając ten czas i te duchowe przeżycia modlimy się: Niech Jezus Chrystus Najwyższy Kapłan wprowadzi Cię w orszaku aniołów przed oblicze Boga. Niech Ojciec Niebieski przytuli Cię z miłością do siebie, jak Jezus przygarnął apostoła Jana do swego serca, niech Cię obdarzy wiecznym pokojem i radością Nieba. A sobie życzymy: niech Twoje odejście do Domu Ojca przyczyni się do pogłębienia naszej wiary, nadziei i miłości! Niech się stanie impulsem dla każdego z nas do wiernego podążania za Jezusem i naśladowania Go w naszym powołaniu!
Kończymy słowami modlitwy Księdza Jana Twardowskiego, która pozostała na Jego klęczniku, na którym się modlił:
„Jezu ufam Tobie! Zamiast śmierci racz z uśmiechem przyjąć Panie pod Twe stopy życie moje jak różaniec”.
