Day: 14 kwietnia 2022

zdjęcia nadesłane

zdjęcia: IWS

Wielki Czwartek otwiera Triduum Paschalne, w życiu chrześcijan czas niezwykle istotny, zwieńczony Niedzielą  Zmartwychwstania Pańskiego. Wielki Czwartek stanowi pamiątkę ustanowienia sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa, stąd w tym dniu obchodzimy Święto Kapłanów. 

W tymbarskiej parafii Mszy świętej  koncelebrowanej przewodniczył ks.prałat Edward Nylec, w koncelebrze: ks.proboszcz dr Jan Banach, rodak ks. prałat Tomasz Atłas, księża wikariusze: ks.Szczepan Depowski, który wygłosił homilię, oraz ks.Sylwester Taraszka.

Z tej okazji Święta Kapłanów na wstępie Mszy świętej  przedstawiciele parafii złożyli Kapłanom następujące życzenia:

kiedy chrzczę
jestem bocianem w komży
przynoszę szczęśliwej Matce
małe krzyczące dzieci,
w konfesjonale
jak dzięcioł stukam
wydziobuję uparte korniki
z drzewa żywego,
na ambonie gołębica
a ja na jednej nodze
czapla z długim nosem
nie stoję zbyt pewnie,
na drodze krzyżowej
chciałbym być szczygłem
wyciągnąć choć jeden
cierń z głowy Jezusa,
prowadząc pogrzeb
pingwin w czerni i w bieli
przez lodowaty szary
krajobraz świeckiej żałoby,
prymicjant
jest księdzem-skowronkiem
wysoko w niebie
kwietniowym,
podczas mszy świętej
jak boża krówka
wędruję pieszo
po wysokiej kolczastej łodydze róży …

(ks. prof. Janusz Stanisław Pasierb – Ornitologia pastoralis)

Nasi Drodzy Kapłani Parafii pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tymbarku oraz modlący się z nami Księże Prałacie Tomaszu. Dzisiaj wspominamy ustanowienie przez Pana Jezusa Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa, dziękując jednocześnie Bogu za dar Waszej posługi.

Ten wiersz, którym rozpoczęliśmy pod tytułem „Ornitologia pastoralis”, ksiądz prof. Janusz Pasierb zadedykował ks. Twardowskiemu – wielkiemu miłośnikowi istot latających. A skoro ptaki, jak wszystkie Boże stworzenia, to nasi „bracia mniejsi”, którzy według Świętego Franciszka z Asyżu również na swój sposób głoszą chwałę naszego Ojca w niebie, ufamy, że takie nawiązanie do tych jednych z najpiękniejszych istot dzieła stworzenia, nie zostanie źle przyjęte– dzisiaj, kiedy nasze myśli i serca kierujemy w Waszą stronę.

W imieniu naszej wspólnoty parafialnej dziękujemy Wam Drodzy Kapłani  za każdy dzień oddanej, pokornej posługi duszpasterskiej i za wszelkie dobro, które dzięki niej otrzymujemy. Dziękujemy za zaangażowanie z jakim realizujecie tę posługę dla pogłębiania naszej wiary i rozwoju duchowego, dla kształtowania postaw etycznych każdej i każdego z nas jako dobrego katolika. Życzymy abyście ciągle i na nowo odkrywali dar i sens swego powołania. Niech Pan Bóg obdarza Was wszelkimi łaskami oraz dobrym zdrowiem, a przez działanie Ducha Świętego uzdalnia do dalszej służby Kościołowi i prowadzi na wszystkich drogach życia. Powierzamy Was opiece Matki Najświętszej – niech nieustannie czuwa nad Wami i osłania od wszelkich niebezpieczeństw.

W tych życzeniach i podziękowaniach łączymy się jednocześnie sercem z Księdzem Prałatem Józefem, z pracującymi w naszej Parafii w przeszłości księżmi wikariuszami, a także z kapłanami – naszymi rodakami pochodzącymi z tymbarskiej ziemi, którzy ze względu na swą posługę duszpasterską, czy też rezydencję przebywają teraz w różnych miejscach Polski i świata.

Prosimy Was Drodzy Kapłani – przyjmijcie w naszym serdecznym darze modlitwę, którą wznosimy słowami Ojca Świętego Jana Pawła II, dziękując Panu Bogu za dar Chrystusowego kapłaństwa:

„Panie Jezu, Ty wybrałeś Twoich kapłanów spośród nas i wysłałeś ich, aby głosili Twoje Słowo i działali w Twoje Imię. Za tak wielki dar dla Twego Kościoła przyjmij nasze uwielbienie i dziękczynienie. Prosimy Cię, abyś napełnił ich ogniem Twojej miłości, aby ich kapłaństwo ujawniało Twoją obecność w Kościele. Ponieważ są naczyniami z gliny, modlimy się, aby Twoja moc przenikała ich słabości. (…) Bądź u boku naszych kapłanów, żeby wszędzie i zawsze mogli służyć Ewangelii ! Nie pozwól, by zniechęcały ich przeciwności, przygnębiała samotność czy przygniotły trudy.

Spraw, by w wątpliwościach nigdy nie poddawali się rozpaczy, nie ulegali pokusom, by w prześladowaniach nie czuli się opuszczeni. Natchnij ich w modlitwie, aby codziennie żyli tajemnicą Twojej śmierci i zmartwychwstania. W chwilach słabości poślij im Twojego Ducha. Pomóż im wychwalać Twojego Ojca Niebieskiego i modlić się za biednych grzeszników.

Mocą Ducha Świętego włóż Twoje słowo na ich usta i wlej swoją miłość w ich serca, aby nieśli Dobrą Nowinę ubogim, a przygnębionym i zrozpaczonym – uzdrowienie. Niech dar Maryi, Twojej Matki, dla Twojego ucznia, którego umiłowałeś, będzie darem dla każdego kapłana. Spraw, aby Ta, która uformowała Ciebie na swój ludzki wizerunek, uformowała ich na Twoje boskie podobieństwo, mocą Twojego Ducha, na chwałę Boga Ojca.

Matko kapłanów i nasza Matko, Tobie zawierzamy każdego z nich– niech trwają w jedności z Chrystusem. Amen.”

Drodzy Kapłani, z wdzięcznością za wszystko mówimy– Bóg zapłać.

Po ośpiewaniu przez wiernych hymnu ‘Chwała na wysokości Bogu” zamilkły dzwonki i dzwony, które zabrzmią dopiero na Rezurekcję (uroczystej Mszy św. odprawianej zwykle rano w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego).

Po zakończeniu Eucharystii procesyjnie Najświętszy Sakrament został przez kapłanów przeniesiony do symbolicznej ciemnicy.

IWS

[Pokaz zdjęć]

14 kwietnia 2019 zmarł Kazimierz Czernek – nauczyciel, polonista, przyjaciel Wacława Dudzika. I właściwie swojemu Przyjacielowi zadedykował wiersz “Dytyramb od Kazia”, wiersz mówiący o uniwersalnych i jakże aktualnych wartościach. Wiersz został opublikowany w pracy Wacława Dudzika “Przygody i doświadczenia życiowe”.

Dytyramb od Kazia

Na cześć pokoju i przyjaźni!
Mój Kolego! Przyjacielu !
Tyś moim wiernym krajanem,
Takich jak Ty jest niewielu.
Jesteś wspaniałym Kompanem.

Miłość – to wielki dar nieba,
To jest cnota kardynalna,
Potrzebna jak kromka chleba.
Jest odwieczna, niezniszczalna.

Głęboka, prawdziwa miłość
Nawet niebiosa przebija,
Niweluje złość i wrogość,
Niech nas nigdy nie omija.

Bez miłości nie ma życia.
Człowiek schnie jak kwiat bez wody.
Jest to cnota do nabycia,
Ona dodaje urody.

Gdyby tak narody świata
Wzajemnie się miłowały,
Nie zabijałby brat brata,
Szczęście, pokój byłby trwały.

Byłby wtedy raj na ziemi,
I wszyscy by w zgodzie żyli.
Ale czy tak świat się zmieni?
Obyśmy tego dożyli.

Niech życzliwość ludzi splata,
Pokój, radość niech się szerzy.
Hymn tryumfu w niebo wzlata,
A my śpieszmy do pacierzy.

Tobie, Wacuś: cześć i chwała.
Żyj szczęśliwie przez lat wiele.
A Rodzina Twa wspaniała
Uczestniczy w Twoim dziele.

Twój Przyjaciel Kolega
Kazimierz Czernek

Tak społeczność szkolna żegnała swojego Nauczyciela: 

“Z głębokim żalem zawiadamiamy, że w dniu 14 kwietnia 2019 roku zmarł Profesor Kazimierz Czernek – emerytowany nauczyciel języka polskiego. 

Pan Profesor Kazimierz Czernek urodził się 1 marca 1928 roku w miejscowości Jasna Podłopień w gminie Tymbark, jako najmłodszy z siedmiorga rodzeństwa. Ojciec jego był rolnikiem.

Szkołę podstawową ukończył w Tymbarku w 1943 roku, zaś Liceum Ogólnokształcące w 1950 roku w Ujanowicach. Następnie pracował w Narodowym Banku Polskim w Limanowej, jako referent planista. W 1956 roku podjął naukę w Studium Nauczycielskim w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Tytuł magistra filologii polskiej uzyskał w 1963 roku, po odbyciu studiów wyższych w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie.

Jako nauczyciel języka polskiego pracował najpierw w Szkołach Podstawowych w Chyszówkach i w Jurkowie, a od roku 1969 w Technikum i Zasadniczej Szkole Przemysłu Spożywczego w Tymbarku. W 1995 roku odszedł na zasłużoną emeryturę.

Jego uczniowie i wychowankowie darzyli go szacunkiem i uznaniem. Był wspaniałym nauczycielem, w stosunku do uczniów był serdeczny ale również umiejętnie wymagający i konsekwentny.

Jako nauczyciel wiejskich szkół podstawowych przyczynił się do rozbudzenia zainteresowania czytelnictwem w środowisku wiejskim poprzez pracę w bibliotece, którą wykonywał społecznie. Skutecznie rozwijał zainteresowania humanistyczne i kulturowe młodzieży poprzez pracę w Kole Żywego Słowa.

Za swoją wyróżniającą pracę został w 1980 roku odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.”