Po zakończeniu Mszy Wieczerzy Pańskiej w kościele parafialnym w Podłopieniu trwała do 23. adoracja Najświętszego Sakramentu. Prowadzenie adoracji rozpoczęły kobiety (poniżej fragment modlitwy).
IWS
W Wielki Czwartek w godzinach wieczornych w kościołach sprawowana jest Msza Wieczerzy Pańskiej z uczestnictwem całej wspólnoty parafialnej. W tymbarskim kościele Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks.Józef Nowak, a w koncelebrze ks.proboszcz Jan Banach, ks. prałata Tomasz Atłas oraz ks.Szczepan Depowski.
Na początku Eucharystii przedstawiciele wspólnoty parafialnej złożyli Kapłanom życzenia z okazji Ich święta (o tym w oddzielnym poście)
Po uroczystym odśpiewaniu „Chwałą na wysokości Bogu” zamilkły organy (do liturgii Wielkiej Soboty, Wigilii Paschalnej) oraz dzwonki (od tego momentu używa się drewnianych kołatek). Homilię wygłosił ks.proboszcz Jan Banach.
Po zakończonej Eucharystii do Ciemnicy (przygotowanej w nawie adoracji) został procesyjnie przeniesiony Najświętszy Sakrament. Na zakończenie nastąpił akt obnażenia ołtarza.
Śpiewał Chór Parafii Tymbark, przy organach Piotr Taczanowski.
IWS
…
IWS
zdjęcie: IWS
„Ojcze mój, twa łódź
Wprost na most płynie –
Maszt uderzy!… Wróć!
Lub wszystko zginie.
Patrz, jaki tam krzyż,
Krzyż niebezpieczny!
Maszt się niesie wzwyż,
Most mu poprzeczny”.
„Synku, trwogi zbądź!
To znak zbawienia;
Płyńmy, bądź co bądź!
Patrz, jak się zmienia!
Oto wszerz i wzwyż
Wszystko toż samo”.
„Gdzież się podział krzyż?”
„Stał się nam bramą!”
Nasi Drodzy Kapłani parafii pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tymbarku i modlący się z nami Księże Prałacie Tomaszu. Dzisiaj wspominamy ustanowienie przez Pana Jezusa Eucharystii oraz Sakramentu Kapłaństwa i dziękujemy jednocześnie Bogu za wielki dar Waszej posługi. Zwracając się do Was w imieniu naszej wspólnoty parafialnej rozpoczęliśmy wierszem pod tytułem „Krzyż i dziecko” Cypriana Kamila Norwida – poety tak bardzo cenionego przez naszego umiłowanego Ojca Świętego Jana Pawła II – którego słowa w przeżywanej obecnie atmosferze Triduum Paschalnego wywołują refleksję u każdego kto żyje wiarą, że Krzyż to brama do zbawienia. Łączymy się jednocześnie myślą i sercem z pracującymi tutaj w przeszłości księżmi wikariuszami i ze wszystkimi kapłanami – rodakami pochodzącymi z tymbarskiej ziemi, którzy ze względu na swą posługę lub rezydencję przebywają teraz w różnych miejscach Polski i świata. Modlitwą obejmujemy również dusze wszystkich, nie żyjących już, świętej pamięci kapłanów związanych swoim pochodzeniem czy też posługą z naszą parafią.
Drodzy Kapłani. Przede wszystkim chcemy Wam powiedzieć, że to dzisiejsze wspomnienie ustanowienia przez Pana Jezusa Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa, jest dla nas członków wspólnoty parafialnej w Tymbarku głębokim przeżyciem i okazją do wyrażenia naszej serdecznej wdzięczności za wszelkie dobra duchowe, które otrzymujemy od Boga dzięki Waszej posłudze. Kapłaństwo to wspaniały dar Pana Jezusa dla Kościoła Katolickiego i wielka wartość dla każdej wspólnoty wiernych, szczególnie we współczesnym świecie. Ksiądz Jan Twardowski w swych rozważaniach o kapłaństwie, tak kiedyś się wyraził: „Nieraz mówimy, że młody człowiek zakopał swój talent. Mógł być dobrym ojcem, mógł być dobrym inżynierem, lekarzem, uczonym – tymczasem został księdzem. Zapominamy, że kapłaństwo jest wielkim talentem otrzymanym od Boga. Talentem, którego nie można zakopać, bo jest majątkiem Bożym. Kapłan dostał od Boga talent swojego kapłaństwa i ma go pomnażać, ma nad nim pracować, by jego kapłaństwo rozpalało się na tym zimnym naszym świecie.”
Dziękując więc Bogu za dar Waszego kapłaństwa, módlmy się dzisiaj:
Boże, Stwórco rodzaju ludzkiego, który wybrałeś sobie spośród ludzi naszych kapłanów jako naczynia Twojego nieprzebranego miłosierdzia i pośredników Twojej zbawczej łaski, prosimy Cię dzisiaj dla Nich o świętość i wytrwałość w powołaniu. Przez Ofiarę Twojego Jednorodzonego Syna, która spełnia się na każdym ołtarzu, pomnażaj w Nich apostolską wiarę, wzbudzaj niezachwianą ufność i zapalaj zwycięską miłością, aby Ciebie nade wszystko i ponad wszystkich kochali i spalali się ofiarnie w służbie Kościołowi. Chroń Ich przed pokusami świata, podtrzymaj w chwilach trudu i przepracowania, pocieszaj w smutkach i cierpieniu, które często towarzyszą misji zbawiania dusz. Boże przyjmij nasze modlitwy, serdeczne myśli i ofiary w intencji kapłanów i złącz je z Ofiarą Twego umiłowanego Syna, a naszego Pana Jezusa Chrystusa. Amen.
IWS
Poniżej fragment opracowania „Memorabilia, Zofia Jadwiga Turska – z Myszkowskich – ostatnia właścicielka tymbarskiego dworu w latach 1924 – 1945″ , autorstwa Stanisława Wcisły, wydawca: Ochotnicza Straż Pożarna w Tymbarku, Tymbark 2015, a poniżej kilka słów o Zofii Turskiej opracowane na podstawie tejże pozycji.
„ Można sobie wyobrazić co wtedy przeżywała Pani Zofia, którą tak niespodziewanie i bez żadnego wcześniejszego uzasadnienia osadzono w celi. Zapewne zadawała sobie jedno pytanie ‒ za co właściwie doczekała się takiego traktowania? Na szczęście znaleźli się ludzie, którzy pomogli jej wydostać się z celi i odzyskać wolność. To Wojciech Dębski z BCh nawiązał kontakt z dowódcą oddziału „Trzos”, Władysławem Wietrznym, który również przebywał w tym samym areszcie. Wspólnie opracowali plan odbicia więźniów z rąk „bezpieki”. Przedsięwzięcie zakończyło się sukcesem i Pani Zofia, wraz z innymi aresztantami UB, znów była na wolności. Wolna – ale tylko pozornie. Od momentu opuszczenia celi, z której uwolnili ją „ludzie podziemia z AK”, musiała ukrywać się przez szereg lat. Najpierw w mieszkaniu leśniczego dworskiego, Józefa Lisowskiego w Słopnicach pod Mogielicą, następnie w Mszanie Dolnej u Pani Rogozińskiej i u innych jeszcze osób, aż wreszcie wyjechała do Wrocławia, gdzie zamieszkała na stałe wraz z córką Danutą ‒ by tam, daleko od swojego ukochanego Tymbarku, umrzeć w1975 roku”.
Rodzicami Zofii Turskiej byli: Józef Myszkowski, który był w drugim pokoleniu rodu Myszkowskich właścicielem dóbr tymbarskich oraz Jadwiga Marszałkowicz, córka właściciela dóbr ziemskich w Kamienicy. Pani Zofia urodziła się 7 sierpnia 1894 r. w majątku Stubnie. Miała dwóch braci: Jerzego i Ludwika. O jej dzieciństwie brak informacji. Poznajemy ją już jako posiadaczkę, podarowanego jej przez jej ojca, majątku w okolicach Robczyc. Związek małżeński z Karolem Turskim (pochodzącego ze znanej szlachty ormiańskiej) zawarła w Boże Narodzenie 1912 roku. Państwo Turscy mieli dwie córki: Janina Maria (ur. 1913 w Krakowie) oraz, urodzonej już w Tymbarku, Danutę. Do Tymbarku (na prośbę schorowanego ojca Pani Zofii) Turscy przeprowadzili się w 1924 roku. Tu wspólnie zajęli się prowadzeniem dworu, którego Zofia Turska stała się właścicielem po śmierci ojca. Od tego czas zaczął się nowy okres w historii dworu tymbarskiego ( ale i zarazem już ostatni). Zmieniono nazwę dworu z Dworu Myszkowskich na Dwór Turskich. Dla Państwa Turskich bardzo ważna była gospodarka leśna, większość drewna przerabiano w dworskim parowym tartaku. Ponadto prowadzono hodowlę bydła czerwonej rasy polskiej. Gospodarka ta stała na wysokim poziomie. Pani Zofia Turska odegrała dużą rolę w organizacji Podhalańskiej Spółdzielni Owocarskiej (zwanej „Owocarnią”), tak że dla docenienia jej roli została wybrana na przewodniczącą pierwszego zarządu Spółdzielni. Zofia Turska społecznie udzielała się przez cały ten okres, pomimo osobistych tragedii (śmierć męża, jak i później córki). Nastała okupacja niemiecka. Pani Turska włączyła się aktywnie w działalność ruchu podziemia. Pomagała oficerom i żołnierzom WP, w tym również kapitanowi Tadeuszowi Paulone. Dwór, jak i jej gajówki i leśniczówki stanowiły miejsca, w których partyzanci znajdowali pomoc o każdej porze dnia i nocy ( w działalności ruchu oporu pomagał fakt, że Pani Zofia Turska posiadała też obywatelstwo szwajcarskie). Po zakończonej okupacji, w 1945 ówczesne władze zlikwidowały dwór, a jego mieszkańcy zostali wypędzeni, a Pani Zofia Turska została aresztowana i osadzona w areszcie UB w Limanowej. Z rąk bezpieki odbili ją ludzie podziemia z AK, ale niestety nadal musiała się ukrywać. Trwało to szereg lat. Wyjechała do Wrocławia, gdzie na stałe zamieszkała wraz z córką Danutą. Zmarła w 1975 r. W 2005 roku, dzięki je wnuczce, spełniło się jej marzenie – jej prochy spoczęły obok męża na tymbarskim cmentarzu.
ZOFIA TURSKA
Portret Zofii Turskiej to powiększenie z niezwykle cennej historycznej grupowej fotografii. z lat trzydziestych XX wieku (1935, 1936). Cennej ponieważ dokumentuje nam postacie osób znanych, wpływowych uwiecznionych na tym zdjęciu wraz z grupą dziewcząt w odświętnych ludowych strojach. Fotografia wykonana w latach 30-tych XX w. (prawdopodobnie w 1935 lub 1936) . Wykonano ją w Tymbarku przy okazji jakiegoś uroczystego wydarzenia. Na honorowym miejscu w pierwszym rzędzie siedzi dziedziczka Zofia Turska. Pani dziedziczka – tak się mówiło i tak było przyjęte. Obok po jej lewej ręce nauczycielka Bronisława Szewczyk. Mężczyzna siedzący centralnie to starosta limanowski Ludwik Malkowski – a więc wydarzenie było ważne. Po prawej stronie starosty jego żona, a dalej Zuzanna Pieguszewska, Helena Kilbert, powyżej stoi nauczycielka pani Filipiak. W środkowym rzędzie nad starostą pan w ciemnym garniturze to magister Ludwik Pieguszewski – aptekarz.
Źródło fotografii, jak i informacji o niej: KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK
Społeczność Społecznej Publicznej Szkoły Muzycznej w Tymbarku spotkała się, aby wysłuchać krótkiego koncertu, a następnie złożyć sobie życzenia z okazji zbliżających się Świąt Wielkiej Nocy.
Koncert prowadziła Dyrektor Szkoły honorowy prof. oświaty Halina Waszkiewicz-Rosiek. Chór prowadziła Pani Beata Mamak, orkiestrą dyrygował Robert Rosiek.
IWS
Wraz z podjęciem decyzji o rozpoczęciu prac modernizacyjnych Linii Kolejowej 104 oraz budowy nowego jej odcinka Podłęże – Piekiełko, cały region znalazł się w wyjątkowym czasie, pomiędzy przeszłością a przyszłością rozwoju komunikacyjnego tej części Małopolski. Wraz bowiem z wbiciem pierwszej łopaty, kończy się niezwykły, historyczny okres związany z funkcjonowaniem dawnej C.K. Linii Transwersalnej, która niewątpliwie była stymulatorem rozwoju gospodarczego tego regionu oraz oknem na świat dla kilku pokoleń mieszkańców południowej Małopolski. Jednocześnie cały region stoi w przededniu kolejnego niezwykłego skoku cywilizacyjnego, budową szybkiego i nowoczesnego połączenia kolejowego, będącego elementem dłuższego, strategicznego szlaku komunikacyjnego północ-południe, który bez wątpienia będzie kolejnym, równie istotnym stymulatorem rozwój gospodarczego Małopolski.
Korzystając z tego wyjątkowego momentu, Wójt Gminy Tymbark dr Paweł Ptaszek zaproponował debatę o tym co powoli przemija oraz o tym, co czeka nasz region w najbliższej przyszłości. Tę debatę ujęto w ramy organizowanej konferencji naukowej pt. Historia i perspektywy rozwoju linii kolejowej 104 w Małopolsce, która odbędzie w piątek 25 kwietnia 2025 r. w Bibliotece Publicznej w Tymbarku. Ważnym elementem tego wydarzenie będzie wernisaż interesującej wystawy pt. „140. rocznica uruchomienia Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.”
Honorowy patronat nad wydarzeniem objął Pan Łukasz Smółka Marszałek Województwa Małopolskiego, a partnerami wydarzenia są Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, Muzeum Ziemi Sądeckiej Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego oraz Biblioteka Publiczna w Tymbarku. i Beskidzki Dom Stowarzyszenie Regionalne.
Już dziś serdecznie zapraszamy wszystkich miłośników historii kolei do Tymbarku, aby wspólnie podyskutować o przeszłości i przyszłości w kontekście rozwoju linii kolejowych.
PROGRAM:
11:30-12:30 I. Blok tematyczny: Idea i funkcjonowanie c.k. Linii Transwersalnej w systemie kolejowym Austro-Węgier
13:00-14:30 II. Blok tematyczny: Rola i perspektywa Linii 104 w systemie komunikacyjnym Europy środkowo-wschodniej, Polski i Małopolski
13.00 mgr inż. Piotr Grawicz, „Podłęże – Piekiełko” – największa inwestycja PKP Polskich Linii Kolejowych S.A. na południu Polski
(materiał przygotowany przez UG Tymbark)
W ostatnią niedzielę na tymbarskim rynku odbył się tradycyjny konkurs palm wielkanocnych. Wyróżnione dzieci obdarowano rzeczowymi prezentami. Proszę zwrócić uwagę, niektóre dyplomy podpisane zostały przez wójta gminy Tymbark, inne są bez jakiegokolwiek podpisu. Jakby tego było mało, to w treści dyplomów jest błąd i to napisany drukowanymi literami (WYRÓŻNIE).
Nie wpisywano też nazwisk laureatów konkursu. Każdy mógłby sobie taki dyplom wydrukować, oczywiście bez błędu, nawet nie będąc na konkursie. Jaką wartość mają takie dyplomy, czy komuś zabrakło czasu, myślenia, bo nie sadzę, aby ktoś celowo sam chciał siebie i urząd skompromitować.
W tym roku wśród organizatorów konkursu zabrakło tymbarskiego sołtysa wraz z radą sołecką i od razu widać niechlujstwo i lekceważące traktowanie, nawet tych najmłodszych, mieszkańców naszej Gminy.
Mogłoby być inaczej, chociażby tak jak w Piekiełku, gdzie organizatorami konkursu palm wielkanocnych było stowarzyszenie prowadzące szkołę wraz z sołtysem i radą sołecką. Jak co roku odbyło się to uroczyście, podniośle ze skromnymi nagrodami czyli normalnie.
Życzę Państwu – Zdrowych, pogodnych Świąt Wielkanocnych, pełnych wiary, nadziei i miłości. Radosnego, wiosennego nastroju, serdecznych spotkań w gronie rodziny!
Sołtys wsi Piekiełko
Zofia Jeż
udostępnione przez B.Studniarka
