Gospodarka wodno-kanalizacyjna to jeden z priorytetów tej kadencji. Po wybudowaniu kanalizacji Tymbark – Pasterniki i w części Podłopienia, kolej na Piekiełko. Dzisiaj została podpisana umowa z firmą HYDROTECH na budowę stacji uzdatniania wody i wodociągu w Piekiełku. Długość wodociągu 3,6 km, wartość zadania 2,6mln. Inwestycja dofinansowania z Programu Rozwoju Obszarów wiejskich.
Paweł Ptaszek, Wójt Gminy Tymbark
Rysunek opublikowany w Głosie Tymbarku nr 32 z 1997 roku
„Brama” rys.Jana Platy
maj, 2022
Dni Krzyżowe obchodzone w poniedziałek, wtorek i środę przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego. Są to dni błagalnej modlitwy o urodzaje oraz o zachowanie od klęsk żywiołowych.
W 2022 roku modlitwę tą w Parafii Tymbark oraz w Parafii Podłopień rozpoczęto wspólną modlitwą o urodzaje w kapliczce „Na Górach” , znajdującej się w Tymbarku.
Wierni Parafii Tymbark procesyjnie przyszli do kapliczki z parafialnego kościoła. Po wstępnej modlitwie została odśpiewana Litania Loretańska ( tzw. nabożeństwo majówkowe).
W intencji o urodzaje została odprawiona Msza św. koncelebrowana, której przewodniczył ks.proboszcz Parafii Podłopień ks.Wiesław Orwat. Eucharystię sprawowali również ksiądz proboszcz Parafii Tymbark ks.dr Jan Banach oraz wikariusz tymbarski ks.Szczepan Depowski.
Oprawa muzyczna organista Piotr Taczanowski.
O Janinie Moskalowej i “kapliczce na górach” w artykule Gazety Krakowskiej z 31.07.1998 r.
zdjęcie: IWS
Wójt Gminy Tymbark informuje, że w najbliższym czasie będą prowadzone w terenie uzgodnienia przebiegu sieci kanalizacyjnej w miejscowości Zamieście – Sołtystwo, Tymbark-Węglarka oraz sieci wodociągowej w Piekiełku- osiedle Dwór w rejonie szkoły podstawowej.
Informacja/grafika: UG Tymbark
Uroczystości pogrzebowe odbędą się we wtorek (24.05.22) – Msza święta o godz. 15.00
21 maja (sobota), w tymbarskiej bibliotece odbył się Gminny konkurs recytatorsko-plastyczny pt. Maria Konopnicka dzieciom. Celem konkursu było włączenie się w ogólnopolskie obchody 180. rocznicy urodzin poetki.
Przedsięwzięcie zostało skierowane do dzieci w wieku przedszkolnym, uczniów klas od I-III szkół podstawowych oraz uczniów klas IV, którzy przygotowali prace plastyczne tematycznie związane z ideą konkursu. Na scenie uczestnicy prezentowali dowolnie wybrany wiersz dla dzieci autorstwa Marii Konopnickiej, wybitnej polskiej pisarki, poetki, tłumaczki i publicystki. W konkursie wzięło udział ogółem 32 dzieci.
Recytację oceniała komisja w składzie: Ewa Kowalczyk, Maria Trzupek i Aneta Wower. Uczestnicy reprezentowali wysoki poziom i wyłonienie zwycięzców było dość trudne. Po dokonaniu wnikliwej oceny ustalono wyniki i nastąpiło wręczenie nagród, którego dokonał wójt Paweł Ptaszek wraz z Jury. W swoim wystąpieniu pogratulował wszystkim uczestnikom oraz podziękował rodzicom i nauczycielom za przygotowanie dzieci do konkursu.
Kategoria: oddziały przedszkolne
Kategoria: klasy I
Kategoria: klasy II-III
Kategoria: klasy IV
Organizatorem konkursu była Biblioteka Publiczna w Tymbarku, a fundatorem nagród Gminna Komisja ds. Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.
Informacja/zdjęcia: Ewa Skrzekut
W niedzielę, podczas Mszy św. o godz.10, w Parafii Tymbark nastąpiło uroczyste przyjęcie siedmiu nowych kandydatek do grona Dziewczęcej Służby Maryjnej. Kandydatki otrzymały z rąk księdza proboszcza Jana Banacha błękitny strój i cudowny medalik, a następnie złożyły przyrzeczenie, w którym zobowiązały się wiernie wypełniać zadania Służby Maryjnej. Opiekunem grupy jest Siostra Julitta. Podczas Mszy św.śpiewał dziecięcy zespół Gloria Mariae.
Dziewczęca Służba Maryjna, to formacja w duchu maryjnym, jej Patronką jest Najświętsza Maryja Panna. Uczestnicząc w cotygodniowych spotkaniach, dziewczęta pogłębiają wiarę poprzez modlitwę, pracę i zabawę.
IWS
zdjęcia: Siostra Regina (Zakrystianka)
Dzisiaj, 22 maja 22 r., w Lyonie odbyła się uroczystość beatyfikacji założycielki Dzieła Rozkrzewiania Wiary i Żywego Różańca służebnicy Bożej Pauliny Jaricot (1799-1862). Mszy św. beatyfikacyjnej w Lyonie o godz. 15.00 przewodniczył kard. Luis Antonio Tagle, prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów. W ramach tej Kongregacji działa nasz rodak ks.Tomasz Atłas, który również uczestniczył w tym wydarzeniu.
Wcześniej, kilka godzin przed rozpoczęciem Mszy św, ks.Tomasz miał możliwość spotkania z Melanie Tran, dziewczynką uzdrowioną za wstawiennictwem sługi bożej Pauliny Jaricot .
Wraz ze zdjęciem ks.Tomasz przesłał informację, że podczas Mszy św. modlił się za wstawiennictwem nowej Błogosławionej w intencji całego Tymbarku.
Proces kanonizacyjny Pauliny Jaricot rozpoczął papież Pius XI w 1926 r. Do uznania heroiczności jej cnót doprowadził papież Jan XXIII w 1963 r. Natomiast 27 maja 2020 r. Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych ogłosiła z upoważnienia Ojca Świętego Franciszka dekret o cudzie za jej wstawiennictwem.
Pauliny Jaricot jest założycielką Dzieła Rozkrzewiania Wiary. W tym roku przypada dwusetna rocznica jego powstania, a także stulecie podniesienia go, wraz z Dziełem Misyjnym Dzieci i Dziełem św. Piotra Apostoła, do rangi dzieł „papieskich”. Później o DRW dołączyła także, uznana przez Piusa XII, Papieska Unia Misyjna, która obchodzi obecnie 150. rocznicę urodzin swojego założyciela. Uroczystości beatyfikacyjne odbędą się na zakończenie Zebrania Ogólnego Papieskich Dzieł Misyjnych w Lyonie, na którym obradują dyrektorzy krajowi PDM z całego świata.
Pauline Jaricot podęła także działania mające na celu propagowanie modlitwy różańcowej. Tworzyła w tym celu piętnastoosobowe grupy, które przyrównywała do bryłek węgla, wzajemnie się ogrzewających. Dzieło to nazwała Żywym Różańcem. Dziełu modlitewnemu Pauliny Jaricot udzieliło poparcia wielu biskupów oraz generał zakonu dominikanów, który w 1836 r. przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do dominikańskiej Rodziny Różańcowej przy poparciu papieża Grzegorz XVI. Wkrótce Żywy Różaniec i tworzące go róże („kółka”) różańcowe mocno rozpowszechnił się w Europie i poza nią. Róże Różańcowe istnieją w parafiach na całym świecie do dziś, obejmując modlitwą m.in. miesięczne intencje misyjne i ewangelizacyjne, które papież wyznacza na każdy rok.
Mszę św. beatyfikacyjną już teraz błogosławionej Pauline Jaricot była transmitowana przez m.in Telewizję Trwam oraz na kanale YT (poniżej).
Obraz Matki Bożej Łaskawej ze Stanisławowa znajduje się w Gdańsku-Oliwie, w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w kościele św.Piotra i Pawła. W rocznicę koronacji obrazu, w niedzielę przed Wniebowstąpieniem, obchodzone są uroczystości odpustowe. W tym roku dzisiaj, w niedzielę 22 maja 22 r., uroczystości połączone są z 85 rocznicą koronacji obrazu.
Historia obrazu jest nierozerwalnie związana z księdzem Kazimierzem Filipiakiem.
Ksiądz Kazimierz Filipiak, ksiądz obrządku ormiańskiego (1910 – 1992) pochodził z Tymbarku. Jak wiemy ze „Spotkań z historią” KOLEKCJI PRYWATNEJ TYMBARK: „Duszpasterz polskich Ormian. Wielki czciciel Maryi. Dla Niej poświęcił swoje życie, wiele lat tułaczki i upokorzeń. Zawsze z Maryją, tak jak i na widocznej poniżej fotografii z końca lat pięćdziesiątych, razem z rodakami z Tymbarku. Ksiądz, na którego prymicyjnym obrazku jest Matka Boska. Bolesna, cierpiąca, płacząca.”
ks.Kazimierz Filipiak z rodakami z Tymbarku (lata 50-te)
KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK
Na stronie Sanktuarium czytamy:
„Kościół św. Piotra i Pawła jest miejscem szczególnego kultu NMP- sanktuarium, w którym łączą się w modlitwie katolicy i Ormianie przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej ze Stanisławowa.
Cudowny Wizerunek MB Łaskawej, koronowany 30.V.1937 r., został przewieziony do Gdańska z kościoła ormiańskiego w Stanisławowie, po zakończeniu II wojny światowej. Miłość Ks. Kazimierza Filipiaka do Matki Bożej, który „nie wypuszczając z rąk umiłowanego wizerunku” tułał się przez wiele lat, ścigany przez władze komunistyczne, doprowadziła obraz do Gdańska, aby pozostał z nami do dzisiaj. Matka nasza swoje miejsce znalazła aż nad morzem, w kościele pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła w Gdańsku.
Obraz Matki Bożej jest wierną kopią wizerunku Jasnogórskiego, lecz bez blizn na twarzy Bogarodzicy i pochodzi prawdopodobnie ze szkoły polskiej wieku XVII.
Namalowany jest temperą na płótnie, rozpięty na sosnowej desce. W kronikach kościoła ormiańskiego odnotowano, że został namalowany na życzenie pisarza gminy ormiańskiej w Stanisławowie, który potem modląc się przed tym obrazem, został wyleczony ze ślepoty. Wkrótce inni ludzie zaczęli doświadczać niezwykłych łask i w powszechnej opinii tych stron, stanisławowski wizerunek dorównywał jasnogórskiemu. Czciciele Matki Bożej Łaskawej mówili: „Jeżeli nie możesz odbyć pielgrzymki do Częstochowy i tam upaść na twarz przed Jasnogórską Panienką, udaj się do Niej w Stanisławowie, a nie zawiedziesz się w swojej nadziei”. Niewyczerpana w swej dobroci śpieszyła Matka Boża Łaskawa z pomocą tym, którzy zwracali się do Niej z ufnością.
Przed obrazem dokonało się wiele cudów, między innymi, uzdrowienia z choroby oczu oraz febry. Do 1883 r. zanotowano 738 cudów potwierdzonych przez abp. Mikołaja Isakowicza. Modlitwy przed obrazem i Msze św. odprawiane na prośby wiernych wyprosiły zwycięstwo oręża polskiego w czasie inwazji bolszewickiej w 1918 r. Liczba uzdrowień powiększała się o kolejne setki Matczynej interwencji w sprawach trudnych, czy wręcz niemożliwych, co potwierdzały liczne wota i listy wpływające do sanktuarium.
Jej wizerunek to tzw. „obraz płaczący”. Płacz Matki Bożej obserwowano wielokrotnie, zwykle zapowiadał upadek obyczajów w naszej ojczyźnie, zwłaszcza w czasach saskich. Jak pisał Ks. Konstanty Żukiewicz: „Łzy Matki Bożej były przestrogą, wołały o opamiętanie przed zbliżającymi się rozbiorami i te nieszczęściem wróżebne łzy, po wiekowej niewoli wypłakały nam ojczyznę wolną”.
18.V.1996 r. miały miejsce obchody 60-lecia koronacji obrazu. W tym dniu wpłynęły listy z błogosławieństwem od Ojca św. Jana Pawła II i Kardynała Józefa Glempa. Przybyli licznie Stanisławowianie, członkowie wspólnoty ormiańskiej z różnych miast polskich oraz wierni z Gdańska i okolicy. Uroczystości przewodniczył ks. Arcybiskup Tadeusz Gocłowski, który dokonał poświęcenia Cudownego Obrazu po przeprowadzonej gruntownej konserwacji. Odnowione zostały również naczynia liturgiczne, srebrna sukienka oraz relikwiarz z tuwalnią Łez Matki Bożej. W procesji, która ruszyła do ołtarza polowego obraz nieśli najpierw Stanisławowianie, następnie przedstawiciele wspólnot ormiańskich i parafian. Modlitwę powszechną odmówiono w języku polskim, ormiańskim i ukraińskim. Jako dary ofiarne złożono m.in. ormiańskie kadzidło i ziemię z cmentarza stanisławowskiego.
Dzisiaj Ormianie gdańscy spotykają się w sanktuarium Matki Bożej Łaskawej kilka razy w roku, a przede wszystkim w związku z odpustem w rocznicę koronacji obrazu, obchodzonym w niedzielę przed świętem Zesłania Ducha Świętego oraz w uroczystość Trzech Króli, czyli Objawienia Pańskiego, które według tradycji ormiańskiej wiąże się z poświeceniem wody i odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych, pamiątką chrztu Armenii.
Na pamiątkę cudu Płaczącego Obrazu w dniu 21 sierpnia każdego roku udziela szczególnych łask przez błogosławieństwo relikwiarzem z tuwalnią Łez Matki Bożej.”
W 2007 roku w 70 rocznicę koronacji wizerunku Matki Bożej Łaskawej ze Stanisławowa została wydana książeczka „Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w kościele św.Piotra i Pawła”, w której przedstawiono historię Obrazu.
Poniżej treść opracowania udostępnionego poprzez stronę internetową Sanktuarium (strony są dobrze ułożone, błąd jest w druku numeracji).
IWS
