Apel o zachowanie pamięci o osobach, które zginęły podczas obydwu wojen światowych i komunistycznego reżimu

Jan Plata (jeszcze do niedawna mieszkaniec Tymbarku) przez lata zbiera nazwiska osób, które zginęły podczas obydwu wojen światowych i komunistycznego reżimu.  Lista obejmuje wszystkie znane ofiary wojen (powiązane z Gminą Tymbark), a nie tylko osoby walczące na froncie, bądź w oddziałach partyzanckich.

Celem Pana Platy jest, aby o nich nie zapomnieć, jak również upamiętnić poprzez tablicą pamiątkową z podaniem imion i nazwisk osób. Jak mówi pomysłodawca: „Ogólna i bezimienna tablica to o wiele za mało. Takie zepchnięcie do anonimowości jest degradujące Ofiary, gdy znamy ich nazwiska”.

Tą propozycję w przeszłości zgłaszał już przeszłości publicznie kilkakrotnie. Spotkało się to ze słownym  poparciem księży proboszczów, jak i władz samorządowych, jednakże bez końcowego efektu. 

Pan Jan Plata nie traci jednak nadziei. Zwraca się do osób decyzyjnych, aby powrócić do tematu, a do osób, którzy mają jeszcze wiedzę o tamtych czasach, by się nią podzieliły, aby przywrócić  pamięć o Tymbarczanch – ofiarach komunizmu, I II wojny światowej – zasługują na to!

W kościele w Tymbarku nazwiska osób z listy sporządzonej przez Pana Jana Platy zostały odczytane w ramach listopadowego różańca, połączonego z wypominkami za Zmarłych.

IWS

Poniżej Apel Jana Platy wraz z listą ofiar.

Apel
Do Wysokiej Rady Gminy w Tymbarku
i Mieszkańców Gminy Tymbark

Odzyskanie niepodległości przez Polskę w 1918 r. po 123 latach niewoli było zbiorowym wysiłkiem wielkiej rzeszy Polaków i dziełem wybitnych przywódców. Każde miasto, miasteczko, każda gmina i niemal każda wieś ma swoich bohaterów. Wielu z nich, po wybuchu II wojny światowej, znalazło się na niemieckich i sowieckich listach proskrypcyjnych, a potem byli mordowani. Inni w latach komunizmu zostali zepchnięci w niebyt . Trzeba przywrócić pamięć o nich, o ich życiu i poświęceniu, aby w ten sposób stworzyć międzypokoleniowy łańcuch polskiej pamięci.
Niech naszym żywym wspomnieniem o Nich będzie tablica z imionami i nazwiskami tych, którzy z naszej gminy zginęli w czasie obydwu wojen światowych, w wojnie bolszewickiej i w czasach okupacji sowieckiej. To będzie zadanie dla nas – Tymbarczan i dla naszego samorządu. Jesteśmy Im to winni jako społeczność gminy, bo jeśli my nie utrwalimy pamięci o Nich to nikt tego za nas nie zrobi. Ich ofiara życia stanie się mglistym nieokreślonym wspomnieniem, które wiatr historii rozwieje, tak jak pamięć o wielu powstańcach w XIX wieku, czy innych uczestnikach bohaterskiej obrony Ojczyzny.

Niektóre osoby wymienione na tej liście nie pochodziły z Tymbarku, Piekiełka, Podłopienia, Zawadki czy Zamieścia. Losy wojenne rzuciły ich do nas. Tu działali i tu zginęli.

Ofiary wojny – uczestnicy walk frontowych, partyzanci, konspiratorzy, organizatorzy tajnego nauczania, ofiary rzezi na Wołyniu, żyjąca wśród nas diaspora żydowska zgładzona na Przylaskach i w innych miejscach, zamordowani w niemieckich obozach koncentracyjnych, sowieckich gułagach i katowniach UB oraz przypadkowe ofiary wojny, Ich śmierć nie dzieli nas lecz łączy a jej dramat boli w każdym przypadku. Winniśmy wdzięczność, pamięć i cześć.

Żywię nadzieję, że poniższa lista stanie się przyczynkiem do uzupełnienia wielu nieznanych jeszcze faktów z naszej lokalnej historii splatającej się z dziejami Narodu i Ojczyzny.

Atłas Stefan z Tymbarku – lat 13, ur. 27 VII 1927r. Zginął na Gruszowcu 24 X 1940r.
Bednarczyk Józef, kapitan – ps. „Bartłomiej” : „Bystry” – zginął na polu walki.
Biedroński Stanisław z Zamieścia lat 50 , magazynier rafinerii w Sowlinach ur. w parafii Mikluszowiec pod Bochnią. Zmarł 11 IX 1943r. od ran postrzałowych brzucha.
Biedroński Wilhelm – zginął na polu walki w 1915r. pod Toporowcami – Bezarabia.
Bieździadecki Jan, szer. policjant w Tymbarku – zginął na polu walki w 1939r.
Brosz Elżbieta, nauczycielka, uczestniczka tajnego nauczania, ps. „Orlątko”– zamordowana w Auschwitz.
Bubula Józef – lat 20 – zginął na Węgrzech, podczas I wojny światowej
Bubula Sebastian, szer.– zginął na polu walki w 1939r.
Bubula Wojciech, szer. – zginął na polu walki w 1939r.
Bulik Jan, szer. policjant w Tymbarku– zginął na polu walki w 1939r.
Chlipała Jan z Zamieścia lat 42– zastrzelony przez wkraczających Niemców 5 IX 1939r przy szosie w Tymbarku. Powodem egzekucji było zatarasowanie drogi ściętym drzewem.
Chlipała Józef z Zamieścia lat 43– zastrzelony przez wkraczających Niemców 5 IX 1939r przy szosie w Tymbarku.
Czeczótka Józef, szer. – zginął na polu walki w 1939r
Czernek Antoni, zam Jasna 147 – zginął podczas I wojny światowej.
Czyrnek Wojciech, szer. ur. W 1911r. zam. Jasna 147 – zginął na polu walki w 1939r pod Lwowem w miejscowości Rzęsna Polska
Czyrnek Jan – partyzant AK w oddziale Jana Drożdża z Dobrej – zginął w 1944r. w Podłopieniu.
Czyż Władysław z Wielunia, podporucznik – ps. „Pokutnik” partyzant z oddziału egzekutywy „Zagoszcz”. Zginął w Szczyrzycu
Dębski Maciej zam. Piekiełko 75 – zginął na froncie włoskim w czasie I wojny światowej
Duchnik Józef zam. Piekiełko 74, zginął w 1914roku w nieznanych okolicznościach w Alpach.
Str.1/5

Duchnik Władysław ps. „Duchniewski”, nauczyciel Gimnazjum – zamordowany 11 X 1943r. w Auschwitz
Fromm Grzegorz z Tymbarku, ur. 14 I 1903 r. – zginął 14 I 1945r.
Giza Józef, zam. Piekiełko 49, zginął w czasie I wojny światowej – osierocił 2. dzieci. Założył w Piekiełku dwuletnią szkołę pisania i czytania.
Goryczka Stanisław ze Słopnic lat 20 – zastrzelony przez wkraczających Niemców 5 IX 1939r przy szosie w Tymbarku, pogrzebany na cmentarzu w Słopnicach.
Górka Szczepan z Podłopienia, szer. – zginął na polu walki w 1939r
Homa Jan – major, z Podłopienia – legionista, uczestnik wojny polsko – bolszewickiej, wielokrotnie ranny. W 1921 r skierowany został na Górny Śląsk by wesprzeć powstanie śląskie – w stopniu sierżanta dowodził kompanią.  Zginął na polu walki 8 IX 1939r pod Radłowem koło Tarnowa. Pochowany na cmentarzu w Radłowie (wujek kpt. Paulone)
Jarosz Stanisław lat 36, st. sierżant, partyzant, ps. „Strażnik” – zginął na Zęzowie podczas patrolu. Pochowany w Nowym Rybiu.
Kaletka Franciszek, podporucznik – ps „Jodła”
Kapturkiewicz Józef zam Piekiełko 5 – zginął w bitwie pod Radziejowem w 1915r.
Kapturkiewicz Paweł – legionista. Walczył w I wojnie światowej, zmarł wskutek poniesionych ran. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Kęska Roman, starszy sierżant ps. „Ryszard”, prac. Owocarni – zamordowany w Auschwitz
Klimczyk Stefan, porucznik – zginął na polu walki w 1939r
Krzyściak Alfons – lat 11 zginął w czasie wojny od wybuchu granatu. Wykradał amunicję z magazynów niemieckich.
Ks. Kuc Edward – zaginął na Zęzowie w czerwcu 1944r po pogrzebie brata Władysława zastrzelonego przypadkowo przez partyzantów grupy „Zagoszcz”– ciała Edwarda do tej pory nie odnaleziono.
Kuc Stanisław ps. Błyskawica” – nr obozowy w Auschwitz 102916, nr obozowy w Buchenwaldzie 900082 zmarł 22 IV 1945r. Pochowany w Bawarii.
Kuc Stefan dr medycyny – więzień Auschwitz, Mauthausen, Neuengamme, Drutte koło Brunszwiku, Bergen-Belsen. Zmarł 13 XII 1946r. pochowany w Wunstorf- Luthe koło Hanoweru.
Kuc Władysław, wójt tymbarski – zastrzelony przypadkowo przez partyzantów z grupy „Zagoszcz” podczas zamachu na komendanta tymbarskiej żandarmerii Mullera
Kulig Michał, lat 21, zginął VI 1918r w Maderówce koło Jasła. Mieszkał w Tymbarku pod nr 120.
Kurneta Stanisław, ps. „Motyl” – zamordowany.
Mirecki Stanisław vel. Stolarczyk, pułkownik, ps „Pociej”; „Wit” – Inspektor „Niwy” aresztowany na Kisielówce 27VIII 1944rok. Ranny w czasie próby ucieczki, po kilku dniach pobytu w areszcie na gestapo w Nowym Sączu zmarł.
Miśkowiec Jan, porucznik– zginął na polu walki w 1939r
Miśkowiec Stefan, sierżant– zginął na polu walki w 1939r
Miśkowiec Wojciech ur. 23 II 1880r. – jako zakładnik rozstrzelany 17 VII 1944 w Słopnicach
Myszkowska Amelia lat 22 – ofiara komunizmu – córka Jerzego Myszkowskiego. Wypędzona z domu 16 III 1945r..
Myszkowska Julia lat 47 – ofiara komunizmu – żona Jerzego Myszkowskiego. Wypędzona z domu 16 III 1945r..
Myszkowska Maria – ofiara komunizmu – żona Stefana Myszkowskiego. Wypędzona z domu 16 III 1945r.
Myszkowski Jan – zginął w Auschwitz
Myszkowski Jerzy oficer WP – zamordowany w Katyniu
Myszkowski Ludwik aresztowany za organizowanie struktur wojskowych w pow. limanowskim – zamordowany w Auschwitz
Nakoneczny Michał z Przemyśla. W czasie okupacji zatrzymał się w Tymbarku, gdzie współpracował z tutejszym podziemiem. Aresztowany w warsztatach naprawczych PKP w Nowym Sączu gdzie pracował. Po torturach na gestapo w N. Sączu przewieziony do Tymbarku i zastrzelony 25 X 1941w olszynach nad rzeką nieopodal kapliczki „Na górach”.
Niesiołowski Adam porucznik, inżynier ps. „Bawina” – rozstrzelany w Rdziestowie 27 IV 1944r.
Str. 2/5
Niezabitowski Tadeusz ze Słopnic lat 30– zastrzelony przez wkraczających Niemców 5 IX 1939r przy szosie w Tymbarku, pogrzebany na cmentarzu w Słopnicach.
Nowacki Józef – ps. „Bystry” – zamordowany.
Ociepka Andrzej z Piekiełka, kowal – zginął na wojnie bolszewickiej w 1920roku. Osierocił 4.dzieci.
Palacz Jan z Zamieścia – zastrzelony na łące przez wkraczających Niemców 5 IX 1939r.
Palka Jan, jako zakładnik rozstrzelany w Słopnicach 17 VII 1944r.
Paradecka Helena ps. „Łączniczka” – łączniczka Inspektoratu „Niwa” Poległa na polu walki.
Paszkiewicz Jadwiga – ofiara komunizmu – teściowa Jerzego Myszkowskiego, wypędzona z domu 16 III 1945r.
Paulone Tadeusz, kapitan – zamordowany 11 X 1943 w Auschwitz. Organizator struktur wojskowych na terenie obozu.
Pieguszewska Zuzanna, żona tutejszego aptekarza – zmarła w czasie transportu do Auschwitz
Piekos Zbigniew, kapral podchorąży , ps. „Śmiały” – zginął na polu walki.
Puto Jan, szer. – zginął na polu walki w 1939r.
Rytt Maksymilian – kierowca – zginął na Gruszowcu 14 XII 1944r.pomyłkowo zastrzelony przez radzieckich partyzantów w czasie jazdy samochodem.
Sędzik Jan lat12 z Zamieścia – zginął 25III 1945r. od wybuchu miny – zam. Zamieście nr 134.
Sobczak Stanisław z Tymbarku ur 1905r. – jako zakładnik rozstrzelany 17 VII 1944 w Słopnicach
Sobczak Stanisław z Zamieścia ur 1908r. – jako zakładnik rozstrzelany 17 VII 1944 w Słopnicach
Sobczyk Jan mgr, podporucznik, główny księgowy w „Owocarni”; ps. „Sokal”- zginął w Auschwitz.
Stanisz Franciszek – ur. 5 I 1902 w Podłopieniu, gajowy – rozstrzelany w Rdziestowie 3 V 1944r. za posiadanie broni i współpracę z partyzantami. Mieszkał w Podłopieniu nr 194
Steczowicz Józef (starszy) – zmarł w 1919roku na skutek ran otrzymanych na froncie ukraińskim.
Steczowicz Józef, kolejarz, ur.3 III 1891? – zamordowany w Auschwitz 27 XI 1941r. Nr obozowy 17210 . W obozie przebywał od 9 VI 1941roku do śmierci.
Steczowicz Michał, marynarz, mat – zginął w 1939 w walkach na Oksywiu
Szczepaniak Józef zmarł od rany postrzałowej 10 IX 1940r. Mieszkał w Tymbarku pod nr 138.
Szewczyk Ludwik z Podłopienia – zginął na polu walki pod Lwowem IX 1939r.
Szwabe Jadwiga, ps. „Matka”, aresztowana w czasie obławy na płk Stanisława Mireckiego i zesłana do obozu w Ravensbruck – zamordowana w czasie ewakuacji obozu w okolicy miejscowości Litomierzyce na terenie Czechosłowacji.
Szyćko Wacław, major, ps. „Wiktor” , organizator ZWZ na terenie limanowszczyzny. Zamordowany w Auschwitz.
Szymański Adolf, pułkownik inż. – prac. „Owocarni” – zamordowany w Auschwitz
Tajduś Antoni ur. 1882r – zginął 12 VI 1916r.
Tajduś Irena – zginęła 14 V 1940r od rany postrzałowej brzucha w wieku 3 lat. Mieszkała w Tymbarku pod nr 8.
Tomasik Jan – ps „Sokół” zamęczony.
Wacławski Stanisław, kapitan – ps. „Daman” ; „Krzysztof” szef wywiadu Inspektoratu „Niwa” – zginął na polu walki.
Wątroba Jan – zmarł w 1920 na skutek odniesionych ran. Pochowany w Nowym Targu.
Zapała Jan mgr, ps.”Osa” z Podłopienia, ur. 5 IX 1910, nauczyciel gimnazjalny – rozstrzelany w Rdziestowie 3 V 1944r.
Zapała Józef, kapral – ps.. „Byk”, zginął 8X 1944r. podczas patrolu na Zęzowie. Pochowany na cmentarzu w Nowym Rybiu.
Zborowski Józef – powieszony przez Niemców w sierpniu 1944r. gdy wracał z prac polowych. Było to po akcji partyzanckiej na Łopieniu w której zginęło dwóch żandarmów.
Zborowski Stanisław – zginął w Szczawie wiosną 1944r. (nieznane okoliczności śmierci)

cmentarz w Tymbarku – pomnik poległych i umęczonym podczas II wojny światowej

 

UROCZYSTOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA

poniższy tekst pochodzi z portalu www.brewiarz.pl

Uroczystość Chrystusa Króla do liturgii wprowadził papież Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego. Nakazał wtedy, aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu. Początkowo uroczystość obchodzono w ostatnią niedzielę października; reforma soborowa przeniosła jej termin na ostatnią niedzielę roku liturgicznego. (…)

Uroczystość ta ma nam uświadomić, że Chrystus jest Królem całego stworzenia – wszechświata. Jego panowanie nie wynika z jakichś dokonań, z wybrania czy z wywalczenia tej godności. On jest Królem, bo jest Bogiem-Człowiekiem, Stworzycielem i Odkupicielem. Z tego właśnie tytułu ma absolutną władzę. Bóg nie tylko stworzył świat, ale ciągle go stwarza i nim włada. Królestwo Jezusa jest czymś zupełnie innym od wszystkich królestw ziemskich. Dotyczy ono wszystkich narodów, wszystkich miejsc i wszystkich czasów. Ono już istnieje w Kościele, choć jeszcze nie zostało do końca wypełnione. Dlatego właśnie w codziennej modlitwie, którą zostawił nam sam Chrystus, wołamy z nadzieją:

Przyjdź królestwo Twoje!

Chociaż Chrystus nigdy nie nosił korony królewskiej, nie trzymał w ręku berła i nie zasiadał na tronie królewskim, tytuł Króla najzupełniej Mu się należy i to w zakresie, jakim nie dysponował żaden władca świata.
Władcy ziemscy nabywają tytuł królewski przez dziedziczenie, nominację i podbój. Wszystkie trzy tytuły dają Chrystusowi pełne prawo do korony i najwyższej władzy. Jako człowiek, w swej ludzkiej naturze, pochodził on przecież w prostej linii od króla Izraela, Dawida. Wykazują to Ewangeliści, podając Jego rodowód (Mt 1, 5-16; Łk 3, 23-38). W narodzie wybranym ta prawda była tak pospolicie znana, że powszechnie nazywano Go Synem Dawida (Mt 22, 41-46; Mk 12, 35-37; Łk 1, 27. 32; 20, 41-44; 2 Tm 2, 8; Ap 22, 16). Tak więc z krwi i dziedziczenia Chrystus miał prawo do tytułu Króla.
Chrystus jest ponadto Synem Bożym, naturą równy Bogu, drugą Osobą Trójcy Przenajświętszej. Jako taki jest Panem nieba i ziemi, Panem najwyższym i absolutnym, z którym wszelkie królestwa ziemskie nie mogą się porównywać. Aby to powszechne władztwo Jezusa podkreślić, liturgia dodała do tytułu „Król” dopełnienie „Wszechświata”.

W Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata wierni za publiczne odmówienie aktu poświęcenia,  i pod zwykłymi warunkami, mogą zyskać odpust zupełny dla osoby zmarłej lub dla siebie. 

Stąd po każdej Mszy świętej została przed Najświętszym Sakramentem odmówiona lub odśpiewana  Litania  do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz Akt Poświęcenia Rodziny Ludzkiej Chrystusowi Królowi.