Historia

FOTOGRAFIE NA 100-LECIE ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI

 

Bardzo ciekawa stara fotografia z Tymbarku z patriotycznym sztandarem. Orzeł w koronie powiewa ponad głowami pozujących do zdjęcia. W środku siedzi ks. Józef Szewczyk, jeszcze bardzo młody – objął probostwo w Tymbarku w 1916. Wokół niego widać sporo młodych ludzi (Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży ?), ale są też i starsi. To jest jakaś patriotyczna uroczystość. Data nieznana, po 1920 do ok. 1925, brak też opisu. Sztandar prawdopodobnie ze Strzelca, którego działalność była zawieszona od 1914. Ksiądz Płonczyński,  który prezesował przed Wielką Wojną Drużynie Strzelca w Tymbarku zmarł w 1925 – być może to jest przedwojenny sztandar. Jak by jednak na tą oryginalną fotografię nie patrzyć widać tam patriotyczny akcent. Na dole pierwszy od lewej jest śp. Sowa,  a obok p.Bubula ur. 1907. 

Jedna z tych fotografii   jest datowana i podpisana – 19 III 1918 Kęska. Józef Kęska urodzony w Tymbarku – od roku 1909 Oficjał ( urzędnik ) C.K. Poczty, po wybuchu wojny w 1914 roku wcielony do C.K. Armii. Właśnie w roku 1918 przebywał na froncie włoskim i wówczas zrobione zostały te fotografie. 19 marca to imieniny Józefa i jak widać Kęska  na galowo i odświętnie pozował. 

 

Wielu ówczesnych Polaków brało  udział w Wielkiej Wojnie w obcej armii – a właściwie skutkiem tej wojny, wszystkich przeciw wszystkim, było odzyskanie przez nas Niepodległej Polski po latach zaborów.

HISTORIA PIŁKI NOŻNEJ (20) – ze starych kronik Krzysztofa Wiśniowskiego

Pierwsza jesienna runda sezonu 1986/1987 – od inaugurującego meczu ze STARTEM Nowy Sącz 20 września 1986 roku, drużynę wzmacnia Tomasz Majeran, który kończy grę w Klubie BKS Bochnia, gdzie odbywał służbę wojskową. Grę w drużynie seniorów, w tym meczu, rozpoczyna 18 -latek Krzysztof Wiewiórka, w 85 minucie zmieniając Mariana Oraczko. W ostatnim meczu tej jesiennej rundy z „Porońcem” w Poroninie, swoją bogatą piłkarską karierę kończy, Józef Zborowski.

 Inauguracyjny mecz w klasie międzywojewódzkiej Start Nowy Sącz – Harnaś  boisko Nowy Sącz 20 września 1986 roku ( środa ) Wynik 1 : 4

Drużyna Harnasia w składzie:- Rafał Dudzik – 

– Władysław Skrzatek, Jacek Kurek, Piotr Czyrnek, Bogdam Puchała –

– Jacek Dziadoń (70min R. Wroński), Bogdan Ślusarczyk, Tomasz Majeran –

– Grzegorz Dziadoń, Dariusz Pazgan, Marian Oraczko (85 min K. Wiewiórka)  – 

rezerwowi: Ryszard Wroński, Piotr Niezabitowski, Andrzej Potoczny,

Krzysztof Wiewiórka, Czesław Kordeczka.

Strzelcy: 55 min-D. Pazgan, 65 i 75 min-M.Oraczko, 87 min-T.Majeran.

          Kolejne wyniki rundy wiosennej

Start N. Sącz – Harnaś                  1 : 4  (D. Pazgan, 2- M. Oraczko, T.Majeran)

Harnaś – Unia Tarnów II             1 : 3  (84 min-D. Pazgan)

Harnaś-Straszęcin Iglopo              0 : 1 

Okocim Brzesko-Harnaś               0 : 0 

Harnaś – BKS Bochnia                   0 : 1 

Glinik Gorlice – Harnaś                2 : 2 (25, 35 min-D. Pazgan, M. Oraczko)

Harnaś–Błękitni Tarnów            1 : 2 ( 55 min D. Pazgan)

Harnaś- Unia Niedomice             2 : 2 (65, 75 min-D. Pazgan, M. Oraczko)

Sandecja II  –   Harnaś                 0 : 0 

Harnaś – Wisłoka Dębica             3 : 2  ( G. Dziadoń, T. Majeran, M. Oraczko)

Jadowniczanka – Harnaś             1 : 0 

Harnaś    –  Tarnowia                    1 : 2  (16 min, M. Oraczko)

Chemik Pustków-Harnaś              1 : 1  (43 min-D. Pazgan))

Harnaś – Kolejarz Stróże                2 : 1 (20 min-B. Puchała, 40 min-T. Majeran)

Poroniec     –     Harnaś                  1 : 1 (75 min-G. Dziadoń)

Harnaś zajmuje XII miejsce – punkty 12 – bramki 18 : 20

Najlepiej strzelali:

6 – Dariusz Pazgan, 6 – Marian Oraczko 3 – Tomasz Majeran, 2 – Grzegorz Dziadoń, 1 – Bogdan Puchała.

cdn.

Foto nr 1.
Obrońca HARNASIA Józef Zborowski (w środku). Po ostatnim meczu I rundy
sezonu 1986/1987 „wiesza buty na kołku” czyli kończy karierę piłkarską.

Foto nr 2.
Wiosna 1986 rok – kibice Harnasia na jednym z meczy swojej drużyny.

Foto nr 3.
Wiosna 1987 – mecz z Jadowniczanką. Od lewej – sędziowie, Jacek Pyrć, Krzysztof Mirek,
Rafał Dudzik, Piotr Niezabitowski, Władysław Skrzatek, Dariusz Pazgan, Grzegorz Dziadoń,
Bogdan Ślusarczyk, Bogdan Puchała, Piotr Czyrnek, Marian Oraczko.

Foto nr 4.
Wiosna 1987 – losowanie przed meczem z Jadowniczanką wynik 2:2
(7) G. Dziadoń, (8) M. Oraczko, kapitan Jacek Pyrć.

Foto nr 5.
Mecz z Jadowniczanką – 10 minuta, drugi gol dla Harnasia, strzelec Darek Pazgan w środku,
po lewej Grzesiek Dziadoń, po prawej Bogdan Ślusarczyk.

 

 

 

 

SPOTKANIA Z HISTORIĄ – KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK

SZKOŁA

 Karta pocztowa sprzed ponad stu lat, stara pocztówka z Tymbarku. Szkoła przy rynku w pierwszym od czasu powstania pod koniec XIX wieku kształcie. Z obu stron dawna drewniana zabudowa, domy, a w nich między innymi żydowskie sklepy. Ktoś oznaczył na szkole ołówkiem – numerując od I do IV – rozmieszczenie sal w których uczyły się poszczególne roczniki. W tych latach  w Tymbarku funkcjonowała szkoła czteroklasowa.  Pokazując w poprzednich spotkaniach dawne pocztowe karty z Tymbarku, oraz patrząc na tą którą prezentuję dzisiaj, nasuwa się zapewne myśl, że jest to kolejny obraz jaki można było zobaczyć spacerując ponad wiek temu po tymbarskim rynku. Kościół, propinacja, szkoła. Rzeczywiście, układa się to w pewien logiczny ciąg. Przechodzimy z południowej na wschodnią stronę rynku. Jednak to co stanowi o całkowitej wartości tej dawnej pocztówki znajduje się na obu jej stronach. Na awersie i rewersie zapisana jest data – rok 1914.  Znamienny rok powstania i pierwszych bojów Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego.  Obok roku 1914 na karcie z widokiem szkoły w Tymbarku zaznaczony jest  miesiąc maj.  Trwa jeszcze przysłowiowa cisza przed burzą. Odwróćmy tą dawną pocztówkę z Tymbarku na drugą stronę. Tam z tyłu tej pocztowej karty można zobaczyć coś, co jest zapisane na kartach naszej historii.

Ksiądz Stanisław Płonczyński – to jego podpis i cały tekst pisany jego ręką widnieje na tej dawnej, starej karcie. Ksiądz Płonczyński – w latach poprzedzających Wielką Wojnę – założyciel i organizator Drużyny Strzeleckiej w Tymbarku. Oprócz tej co prawda tylko prywatnej korespondencji  – nie ma fizycznie w Tymbarku innego śladu z lat tworzenia się i działalności Polskiej Drużyny Strzeleckiej (pierwsza, pierwotna nazwa Strzelca ), żadnych oryginalnych dokumentów, fotografii. Są tylko kopie oraz opisy tych czasów i wydarzeń opracowane i spisane już w późniejszych latach. Na tej pocztowej karcie mamy oryginalny autograf twórcy tymbarskiego Strzelca, oraz co bardzo ważne – datowanie – wyraźnie, czytelnie odciśnięty pocztowy stempel.

Ksiądz Stanisław Płonczyński był synem tymbarskiego organisty. Ze względu na zły stan zdrowia, po latach spędzonych poza Tymbarkiem, powrócił na rodzinną ziemię i tu  swoją działalnością zapisał się na kartach naszej historii. Stara pocztówka z imieninowymi życzeniami wysłana przed laty z Tymbarku z czasem okazała się być niezwykle wartościową pamiątką naszej historii. Cenna, wartościowa – ja dodam do tego jeszcze rarytas, cymes, rzadkość, unikat. Nie ma w tych wszystkich określeniach żadnej przesady. Proszę spojrzeć na pocztowe stemple jeszcze raz. Data nadania – kasownik z Tymbarku to 7 maja 1914. Pocztówka ta trochę krążyła w poszukiwaniu adresata – w Sancygniowie już go nie było, więc została przekierowana do Zawiercia, gdzie szanowny solenizant był już na nowej parafii. Stemple, pocztowe datowniki z tych miejscowości to dokładnie tak jak to widać kolejno – 27 kwietnia 1914 i 30 kwietnia 1914. Co najmniej dziwne – data wysłania jest późniejsza od daty dostarczenia, lub na odwrót, data otrzymania jest wcześniejsza od daty nadania. Tego samego roku 1914 wysłane w maju – dostarczone w kwietniu. Pomyłka, czy jakiś czort namieszał.

Ta dawna pocztowa karta jest jak lekcja naszej historii, historii Polski. Przeczytam jeszcze raz to co jest na niej napisane. Rok 1914 – Polska jest pod zaborami wrogich nam mocarstw. Tymbark leży wówczas na terenie Galicji w zaborze austriackim. Kongresówka, Królestwo Polskie, to zabór ruski, podzielony tak jak całe ówczesne Imperium Rosyjskie na gubernie. Stemple, datowniki, widoczne na tej starej pocztówce pochodzą z różnych guberni – Pińczów, Sancygniów to gubernia kielecka – Zawiercie to ościenna gubernia piotrkowska, obie w Królestwie Polskim. W Galicji w tym czasie obowiązuje kalendarz gregoriański – w Królestwie stosowany jest jeszcze kalendarz juliański. Różnica w datach pomiędzy tymi kalendarzami wynosiła wówczas, nie zagłębiając się w szczegóły, kilka dni ( gregoriański wyprzedzał juliański). Wyjaśnienie zatem datowania na tej starej pocztówce wydaje się być zatem bardzo proste. Nikt nie namieszał, nie ma żadnych czarów czy też pomyłki. Jest za to niezwykle wartościowa stara pocztowa karta związana z naszą historią. Dawny widok szkoły w Tymbarku, a na jej odwrocie pismo i postać osoby, która tworzyła pierwszą, jeszcze przed rokiem 1914 organizację strzelecką w Tymbarku. Strzeleckie Drużyny, Strzelec, to w nich uczono patriotyzmu, to tam kształtowały się charaktery przyszłych bohaterskich legunów, kuźnia kadr Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego. Dla wielu młodych ludzi była to dosłownie szkoła życia. Na tej starej pocztowej karcie możemy zobaczyć szkołę w Tymbarku w której to już w późniejszym okresie międzywojennym mieściła się Świetlica Strzelca, gdzie kultywowano tradycję i kontynuowano to co zapoczątkował  w Tymbarku ksiądz Stanisław Płonczyński. 

Zapraszam do moich zbiorów i następnego spotkania … 

„SPOTKANIA Z HISTORIĄ – KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK”   

11 października – rocznica śmierci kpt.Tadeusza Paulone

„W pierwszej dwójce prowadzonych na rozstrzelanie szli pułkownik Teofil Dziama i kapitan Tadeusz Paolone (w obozie zarejestrowany pod nazwiskiem Lisowski). Poprosili, by strzelano do nich nie w tył głowy, lecz prosto w twarz, jak do żołnierzy. SS-Unterscharführer Friedrich Stiewit i SS-Rapportführer Wilhelm Clausen spełnili prośbę.

   11 października 2018 roku mija siedemdziesiąt pięć lat od tej jesieni, gdy pod ścianą straceń na dziedzińcu bloku numer jedenaście w niemieckim obozie zagłady Auschwitz – Birkenau  rozstrzelano kapitana Tadeusza Paolone z Piekiełka  i jego obozowych towarzyszy patriotów.

  Dziś niewielu mieszkańców  wie, że ziemia limanowska ma swego bohatera, którego życiorys godzien jest filmu. Cały czas przypominają o nim tymbarscy Strzelcy, którzy  przyjęli go za patrona swej jednostki, druhowie strażacy z jednostki OSP w Piekiełku oraz miejscowa Szkoła Podstawowa w Piekiełku.

 Świadkiem  jego bohaterskiej działalności w niemieckim obozie zagłady Auschwitz – Birkenau  jest pani Zofia Posmysz-Piasecka, polska pisarka, która jak mówi – dzięki Tadeuszowi Paolone przeżyła piekło Auschwitz.
Do dziś nosi medalik z wygrawerowanym wizerunkiem Chrystusa, który podarował jej kapitan Tadeusz Paolone – Lisowski, patron tymbarskich Strzelców.

 –  Na białej stronie buchalteryjnej księgi leżał  mały metalowy przedmiot. Medalik. „Weź na pamiątkę ode mnie. Niech cię chroni. Strzeż go i przenieś go do wolności”. – słowa kpt Paolone do Zofii Posmysz.

W 75 rocznicę śmierci bohaterskiego żołnierza z Piekiełka tymbarscy Strzelcy będący równocześnie uczniami klas mundurowych Zespołu Szkół im. Komisji Edukacji Narodowej w Tymbarku przygotowali gazetkę poświęconą patronowi tymbarskiego Strzelca kpt. Tadeusza Paolone.

Robert Nowak

Na zdjęciu od lewej ppor. Tadeusz Paulone, NN, sierżant Miesiączek. 4. PSP wręczenie prezentu odchodzącemu dowódcy pułku płk Antoniemu Własakowi. Źródło – Armia Kraków – Władysław Steblik.

z cyklu: rodzinne pamiątki

zdjęcie księdza Józefa Rysia (zwanego Góral lub Robotnik), pochodził z Rysich Gór (Paproć), wyświęcony w 1942 r. Spoczywa w Międzyrzeczu

Franciszek Ryś, ,fotografia zrobiona w jednym z krakowskich fortów, gdzie służył w czasie I wojny. Prawdopodobnie był był żonaty na Podłopieniu i tam dokonał żywota

zdjęcia nadesłane z Piekiełka 

SPOTKANIA Z HISTORIĄ – KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK

PROPINACJA

Propinacja, karczma, szynk. Wszystkie te nazwy oznaczają jedno. Do naszych czasów w powszechnym użyciu pozostało określenie karczma. Propinacja – ustanowione z końcem XV wieku prawo, przywilej, który zezwalał i dawał wyłączność, posiadaczom majątków, ziemianom, dziedzicom, na produkcję w gorzelniach i browarach alkoholu, jego sprowadzanie, oraz handel nim i sprzedaż. Na ich podwładnych, w większości chłopów, nakładał obowiązek zakupu i spożywania tych procentowych pańskich produktów. Odbywało się to w karczmie, która rzecz oczywista była własnością dworu.  Prawo to zostało zniesione w Galicji dopiero w 1889 roku, lecz sama nazwa funkcjonowała  przez lata, jeszcze na początku XX wieku. Przykładem tego jest dawna pocztowa karta z Tymbarku

Tymbark – Propinacja.

Wydana nakładem Henryka Becka około 1920 roku. Niezwykle wartościowa pocztówka. Dawna nieistniejąca już propinacja, czyli karczma w Tymbarku, w całej okazałości. Jak przystało na karczmę było to miejsce uciech, wszelkich przyjemności i zabawy. Świadczą o tym chociażby widoczne postacie dzieci na dachu tymbarskiej propinacji. Tak na poważnie, propinacja w Tymbarku nie do końca wykorzystywana była tu u nas w całości jako karczma. Owszem znajdowały się w niej żydowskie lokale z wyszynkiem, gdzie można było między innymi nabyć alkohol. Jednak spora część pomieszczeń tego dość pokaźnego budynku podnajmowana była po prostu do nauki dzieci i to właśnie widzimy na tej starej pocztowej karcie. Nobliwe, dostojne panie, siedzące na krzesłach przed propinacją to nauczycielki w otoczeniu dzieci. Można pośród nich zobaczyć także postacie tymbarskich Żydów w charakterystycznych nakryciach głowy. Jeden, starszy z siwą brodą, siedzi po lewo od głównego wejścia, drugi stoi nieco bliżej drzwi. Tymbarska szkoła przeżywała już wówczas trudności lokalowe. Konieczna rozbudowa szkoły w Tymbarku zakończona została dopiero w 1928 roku. Z tego też powodu na tej dawnej pocztówce możemy zobaczyć raczej nieco dziwną jak dla propinacji, czyli karczmy, klientelę.

Dawna propinacja w Tymbarku już nie istnieje. Pozostały po niej wspomnienia i puste miejsce. Dokładnie przy rynku w Tymbarku. Gdybyśmy powiedzmy około roku 1920 stanęli na tymbarskim rynku i popatrzyli na jego południową stronę to ukazał by nam się taki oto widok. Od prawej strony kościół, magistrat, trzy zwrócone szczytami do rynku domy, a na końcu po lewo właśnie budynek zwany propinacją. Teraz w tym miejscu, gdzie obecnie przy przejściu dla pieszych w stronę szkoły jest niewielki parking i zielony skwerek, tam dawniej znajdowała się karczma. Pozwolę sobie, dla lepszego zobrazowania tego widoku, jeszcze raz powrócić do pokazywanej już kiedyś oryginalnej fotografii  z przejazdu Ignacego Mościckiego przez tymbarski rynek w 1929 roku. Z lewej strony tej fotografii widać naroże propinacji oraz widok, o którym wspomniałem powyżej.

Pocztówki wydane nakładem Henryka Becka wyróżnia spośród starych, pocztowych kart z Tymbarku, kolor. Kolor sepii, ciepły w odcieniach brązu, uroczy kolor dawnej fotografii, piękny kolor rozpoczynającej się właśnie jesieni. Na wszystkich tych pocztówkach możemy zobaczyć obrazy, widoki dawnego Tymbarku, postacie dzieci i dorosłych, dosłownie poczuć atmosferę dawnego galicyjskiego miasteczka jakim przed laty był nasz Tymbark. Stare pocztowe karty, historyczne walory z przeszłości o niezwykłej wartości. Zapraszam do moich zbiorów i kolejnego spotkania …

SPOTKANIA Z HISTORIĄ – KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK 

HISTORIA PIŁKI NOŻNEJ (16) – ze starych kronik Krzysztofa Wiśniowskiego

Po zakończeniu sezonu 1984/1985 – w KS Harnaś, nastąpiły zasadnicze zmiany, prowadzący drużynę seniorów Adam Urbański rezygnuje z funkcji trenera, dalej kontynuując grę w formacji ofensywnej. Trenerem drużyny zostaje Krzysztof Wiśniowski, bramkarz zespołu i nauczyciel WF w tymbarskiej „podstawówce”.

Poważne zmiany zachodzą także w składzie drużyny. Odchodzą bracia Michał i Józef Bindowie z Limanowej, a kapitanem drużyny zostaje Jacek Pyrć. Stałe miejsce w składzie drużyny, znajdują młodzi wychowankowie z Tymbarku: Grzegorz Dziadoń, Władysław Skrzatek, Piotr Niezabitowski, Bogdan Ślusarczyk, Krzysztof Wiewiórka z czasem do gry wchodzą Jan Szewczyk, Czesław Kordeczka, Wojciech Zborowski, Mieczysław Kubatek, Mariusz Osiak. Bogdan Puchała rozpoczyna z powodzeniem grę na pozycji środkowego obrońcy. W bramce pojawia się, od czasu do czasu  Tadeusz Pyrc, potem  utalentowany nastolatek Rafał Dudzik a w ataku, młody odważnie grający napastnik Mariusz Król ze Słopnic.

cdn.

Foto nr 1 – 1 sierpień 1985 rok – bramkarz drużyny – Krzysztof Wiśniowski obejmuje funkcję Trenera Seniorów KS „Harnaś”

Foto nr 2.
Niedziela 18 maja 1986roku godz. 16.30 – mecz Harnaś – Świniarsko wynik 2:1
Od lewej: Bogdan Puchała, Mariusz Król, Grzegorz Dziadoń, Marian Oraczko, Krzysztof Mirek, Bogdan Ślusarczyk, Piotr Czyrnek, Dariusz Pazgan, Władysław Skrzatek, Krzysztof Wiśniowski, Jacek Pyrć – sędziowie Wrona Senior i Wrona Junior z Limanowej.

Foto nr 3.
18.05.1986 – Kapitan drużyny Jacek Pyrć (w białym) – podczas losowania przed meczem ze Świniarskiem.

Foto nr 4.
18.05.1986 rok. Krzysztof Wiśniowski – trener, Jacek Pyrć – kapitan,
Dariusz Pazgan – napastnik (strzelec bramek w 35 i 80 min.).

Foto nr 5.
Boisko Harnasia – 18.05.1986 rok – mecz Harnaś – Świniarsko.

SPOTKANIA Z HISTORIĄ – KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK

KOŚCIÓŁ

Kościół w Tymbarku, widok z dawnych lat. Obraz który potrafi zaskoczyć każdego z nas. Jak to możliwe, że patrząc na kościół od strony rynku widać praktycznie jego całą bryłę. Stara pocztowa karta z przełomu XIX i XX wieku. Kościół w Tymbarku – motyw, który z czasem będzie uwieczniany w różnych ujęciach na pocztówkach i fotografiach. Ten który mam przyjemność przedstawić, jest jednym z najstarszych zachowanych do naszych czasów.
Karta pocztowa wydana nakładem Kółka Rolniczego w Tymbarku. Oryginał zachowany w doskonałym, bardzo dobrym stanie. Galicja, czasy zaborów, Tymbark posiada wówczas prawa miejskie. Te kamienie to nic innego, tylko przygotowany materiał do budowy Magistratu, obecnej siedziby naszej Gminy, którą ukończono w 1907 roku. Niezwykły dokument, widoczny jest drewniany płot, który był ogrodzeniem kościoła.  Siedzący mężczyzna, postacie idących kobiet. Nieco dalej kryta gontem chata. To wszystko można zobaczyć na tej starej pocztówce, z tym, że… nie jest to najstarszy widok kościoła w Tymbarku, jego otoczenia, oraz naszego rynku.
Widok Tymbarku, na pocztówce opis „Z góry Paprocie”. Wystarczy się dobrze przyjrzeć. Centralne miejsce, charakterystyczny zarys, nasz kościół. Rynek – to się zgadza z tym co znamy. Tylko, że w miejscu gdzie obecnie znajduje się budynek Urzędu Gminy możemy zobaczyć dawny widok południowej pierzei rynku. Szereg budynków, prawdopodobnie jak większość ówczesnej zabudowy, drewnianych.
Tak wyglądał kościół w Tymbarku i jego otoczenie bardzo, bardzo dawno temu. Wtedy, kiedy w naszym kościele w Tymbarku jakże wymownie brzmiała pieśń „Boże, coś Polskę… „. Wtedy, kiedy na tych dawnych pocztowych kartach naklejano znaczki z wizerunkiem obcego „cysorza”. Te pocztówki grubo ponad  wiek temu zostały wysłane z Tymbarku w świat. Jedna do Lwowa, druga do Pragi. Przetrwały… i powróciły po ponad stu latach tu do nas do Tymbarku. Na obu widoczny jest kościół. Kościół, który tu u nas w Tymbarku bezdyskusyjnie jest miejscem szczególnym. Te dawne pocztowe karty z Tymbarku bez wątpienia są symbolem przetrwania. Zostały wysłane wtedy, kiedy Polski nie było na mapie Europy i świata. Teraz, z wielką radością, dzielę się ich widokiem w niezwykłym czasie świętowania stulecia naszej Niepodległej. Zapraszam do następnego spotkania !!!
SPOTKANIA Z HISTORIĄ – KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK 
 
 
 

TYMBARK W FOTOGRAFII ROMANA KAPICY

NA KONIEC SEZONU …

Od strony pól, ponad plantacjami porzeczki. Takiego widoku Domu Kultury w Tymbarku teraz zobaczyć już nie możemy. Pozmieniało się. Ten obraz został uwieczniony na fotografii, którą wykonał Roman Kapica czterdzieści, a może i więcej lat temu. Wszystkie fotografie zamieszczone poniżej są także jego autorstwa. Człowiek, osobowość, jeden spośród tych, którzy przychodzą na myśl  wspominając czas który przeminął i miejsce, które od momentu powstania tętniło życiem. Dom Kultury w Tymbarku. Kino, sala widowiskowa, uroczystości, akademie. Klub – miejsce spotkań młodych …   W DOMU KULTURY

Solowe występy, zespoły, chór można zobaczyć na tych dawnych fotografiach. Można także na nie patrząc poczuć klimat, jaki panował na kinowej sali. Zazwyczaj była wypełniona po brzegi. W wyjątkowych sytuacjach szukało się miejsca na balkonie. To z tych lat pozostały dla wielu niezapomniane wspomnienia. Do kina szło się … do kina … 

W KINIE

Na dole pod kinem był klub. Każdy mógł tu przyjść, posiedzieć, pogadać. Sporo miejsca – stoliki, pianino. Byli tam przede wszystkim młodzi ludzie. Zachowały się fotografie, między innymi fotosy zespołu muzycznego, który grał w klubie. Poniżej można zobaczyć fotografię fotosu. Niezwykła rzecz, zadziwiająca, ciekawa. Fotografia fotosu …   FOTOSY Z KLUBU

Zadziwiające, ciekawe, można nazwać inicjatywy, jakie rodziły się u młodych ludzi zaangażowanych w życie klubu. Powstało kółko teatralne. Wystawiano przedstawienia, sztuki. Jedna z nich utkwiła w pamięci szczególnie.  Obsadę aktorską wyłoniono w drodze konkursu …   FOTOSY

Wakacyjny flirt, młodzieńcza fascynacja, wszystko z lekkim  przymrużeniem oka. Aktorzy z wielkim poświęceniem odgrywali swoje role. Starał się to objąć fotograf obiektywem swojego aparatu. Dziewczyna i główny bohater …

OBJĘCIA FOTOGRAFICZNE

Wspominając kino w Tymbarku, wszystkim przychodzi na myśl pan Władysław. Lodowiskiem opiekował się pan Tadeusz. W kasie na stadionie mogliśmy spotkać pana Mariana. Czas, jak na starej zniszczonej kliszy, zaciera niektóre szczegóły,daty. Zapewne było to wtedy, kiedy czytało się ” Świat Młodych „. Wracając do dawnych lat, można przypomnieć sobie coś co było ważne, lub uznać, że coś było błahostką. Zawsze to jednak tkwi w naszych wspomnieniach …  … Pan Marian, oczekując na pierwszych kibiców przed meczem, zajrzał do ostatniego numeru ulubionej gazety. Na jednej ze stron można było przeczytać …  – „Koniec wakacyjnego sezonu… „. Czytając, z lekka przymrużył oczy, zadumał się, zamyślił … Kiedy to mogło być. Obrazy są już coraz mniej wyraźne. W oddali znika  zakładowy autobus, z boiska schodzą ostatni maruderzy. Gdzieś pod Domem Kultury obściskuje się para młodych ludzi … Pan Marian jeszcze raz na to popatrzył, wziął pod pachę swój młody świat i westchnął … Oby Wszyscy przeczytali to tak jak ja. Z lekkim przymrużeniem oka …

KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK – FOTOGRAFIE ROMANA KAPICY 

SPOTKANIA Z HISTORIĄ – KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK

 ZE STAREGO SZKICOWNIKA

 

 Pochodzi z czasów niemieckiej okupacji. Kwitariusz, bloczek druków, pokwitowań za dostarczane mleko do naszej mleczarni w Tymbarku. Pomiędzy niektórymi kartkami zachowały się bony premiowe, tzw. przydziały. Papier miejscami zszarzał, odbarwił się, ale ogólnie całość jak na swoje lata ma się całkiem nieźle.  Dawne czasy w których zwykły, czysty kawałek papieru, kartka, były trudno osiągalne.
Zniewolenie, upodlenie przez niemieckiego okupanta było dla nas dziś żyjących wprost niewyobrażalne. Bieda, terror, ograniczenia w każdej dziedzinie. Z tego też zapewne powodu, ten stary zeszyt druków został wykorzystany na odwrotnych, czystych stronach jako szkicownik.
Rysunki wykonane są ołówkiem. Niektóre trochę nieporadne, proste, tak jakby rysujący ćwiczył rękę. Jednak większość  wygląda na coś co jest przemyślane i dopracowane. Pomimo panującego wokół ogromu zła, potrafił ktoś patrzyć na świat i rysować to, co się wokół niego dzieje. Na obrazkach zachowane jest to, co wypełniało następujące po sobie dni.
Zwykłe codzienne sprawy – praca, modlitwa, nauka, zabawa. Na kartkach tego starego szkicownika możemy zobaczyć to, z czego składa się nasze życie. Te rysunki to niezwykły dokument. Pomimo wojny, życie toczyło się swoim odwiecznym rytmem. Ktoś to zauważył i rysował. Być może była to chęć zachowania takich zwykłych chwil, a może odskocznia od otaczającej rzeczywistości. Trudno to dzisiaj odgadnąć …
Zapraszam do następnego spotkania. 
SPOTKANIA Z HISTORIĄ – KOLEKCJA PRYWATNA TYMBARK