Gmina Tymbark – Wójt informuje o przyjętym budżecie na 2023 rok

Wczoraj na sesji Rada Gminy Tymbark (przy 11 głosach za, jednym wstrzymującym) uchwaliła budżet na 2023 rok. Budżet ten jest rekordowy pod wieloma względami: 45 mln zł wydatków, w tym rekordowa kwota 19,2mln zł na inwestycje. 13 mln zł to środki pozyskane z dotacji. Największe planowane inwestycje to rozbudowa sieci wodno-kanalizacyjnej (7,4 mln) oraz termomodernizacja 7 budynków gminnych (8 mln), a także rewitalizacja rynku (1,1 mln). Budżet obejmuje także wykonanie dokumentacji pod kątem nowej perspektywy finansowej (projekt ścieżek rowerowych, przebudowy wnętrza urzędu, studium wykonalności budowy oczyszczalni ścieków).

Dziękuję Radnym za akceptację projektu budżetu, a także zgłaszane uwagi i opinie podczas prac nad projektem budżetu.

 Paweł Ptaszek, Wójt Gminy Tymbark

Z myślą o poprawie bezpieczeństwa strażaków

W remizie Ochotniczej Straży Pożarnej w Tymbarku w dniu 16 grudnia 2022 roku, odbyło  się uroczyste przekazanie 4 kpl. ubrań specjalnych i 4 szt. hełmów strażackich z oświetleniem druhom strażakom z jednostek Ochotniczych Straży Pożarnych  w Tymbarku  i  w Podłopieniu.

Wartość  zakupionego wyposażenia  wynosi 18.047,05 zł, z czego 8.145,00 zł stanowi dofinansowanie pozyskane z budżetu Województwa Małopolskiego w ramach konkursu  “ Małopolskie OSP 2022 ”.

Ubrania i hełmy przekazał naczelnikom jednostek Wójt Gminy Tymbark Paweł Ptaszek.

W imieniu OSP Tymbark sprzęt odebrał naczelnik jednostki druh Tomasz Kaptur  a w imieniu OSP Podłopień naczelnik druh Piotr Czyrnek.  Obecni byli również Prezes Zarządu Oddziału Gminnego ZOSP RP w Tymbarku druh Stanisław Przybylski,  Komendant Gminny Strażaków druh Zbigniew Kaptur, insp. ds. obronnych i zarządzania kryzysowego UG Robert Nowak oraz druhowie z OSP Tymbark  i OSP Podłopień. 

 Zakup osobistego wyposażenia strażaków  przyczyni się do poprawy bezpieczeństwa strażaków biorących udział w działaniach ratowniczych oraz uzupełni występujące w tym zakresie braki.

Informacja/zdjęcia: Robert Nowak

Zakończono remont kapliczki

Zakończyły się prace konserwatorsko-restauratorskie kamiennej kapliczki domkowej z przełomu XVIII i XIX w. zlokalizowanej na osiedlu Malarzówka w Tymbarku przez Firmę Konserwacja Zabytków Marta Kalata-Pawłowska z Nowego Sącza. Koszt pierwszego etapu prac wyniósł 25 tys. złotych, finansowanych ze środków budżetu gminy 15 tyś. i wsparcia finansowego w kwocie 10 tyś. złotych ze środków budżetu Województwa Małopolskiego w ramach konkursu kapliczki Małopolski.

  Zakres tegorocznych prac obejmował: rekonstrukcję pierwotnego przykrycia dachu-gontu modrzewiowego wraz z szalunkami szczytów, podsibitek oraz ozdobnymi  wiatrownicami wg wzorów historycznych, rekonstrukcję drzwi wejściowych wraz z futryną wg zachowanych wzorów w drewnie dębowym oraz odkopanie i osuszenie fundamentów kapliczki, niwelację terenu nad kapliczką.

 Do całkowitego zakończenia prac konserwatorsko – restauratorskich kamiennej kapliczki pozostała rekonstrukcja tynków wykonana zaprawami konserwatorskimi nawiązującymi do historycznych technologii, wątki kamienne (czyszczenie, miejscowa wymiana osłabionych fug, wzmocnienie fugowań) oraz  wykucie starej betonowej posadzki i wykonanie nowej posadzki kamiennej.  

Na realizację tych zadań w przyszłym roku Gmina Tymbark złoży wniosek do Urzędu Marszałkowskiego, celem wsparcia  finansowego pozostałych prac konserwatorskich aby  rezultatem podjętych przez nas działań było zatrzymanie pogarszania się stanu zachowania obiektu i odnowienie, unikatowej, wyjątkowo pięknej kapliczki – mówi Paweł Ptaszek wójt Gminy Tymbark.

Informacja/zdjęcia: Robert Nowak

Magia świąt Bożego Narodzenia! – gminny konkurs recytatorski

Za nami czwarta edycja gminnego konkursu recytatorskiego pt. Magia świat Bożego Narodzenia. W czwartek (15 grudnia), za sprawą przedszkolaków oraz uczniów młodszych klas szkół podstawowych, w tymbarskiej bibliotece można było poczuć klimat zbliżających się świąt.

Celem przeglądu była popularyzacja poezji o tematyce bożonarodzeniowej, ukazanie piękna języka polskiego, kształtowanie wyobraźni i wrażliwości dzieci. Uczestnicy konkursu prezentowali dowolnie wybrany wiersz z repertuaru polskich poetów.

Po wysłuchaniu wszystkich prezentacji, Jury w składzie: Ewa Kowalczyk – nauczyciel j. polskiego,  Maria Trzupek – instruktor Biblioteki Powiatowej w Limanowej, Zuzanna Majeran – referent Urzędu Gminy w Tymbarku wyłoniło zwycięzców i przyznało następujące miejsca:

I kategoria: oddziały przedszkolne

  1. Zofia Bokowy -Przedszkole Samorządowe w Tymbarku
  2. Kinga Orzeł – Przedszkole Samorządowe w Tymbarku
  3. Szymon Mitka – Przedszkole Parafialne w Tymbarku

II kategoria: klasy I

  1. Laura Papież – SP w Tymbarku
  2. Hanna Urbańska i Kamila Stelmach – SP w Tymbarku
  3. Alicja Staniszewska –SP w Zawadce

III kategoria: klasy II

  1. Zofia Kurek – SP w Zawadce i Filip Kordeczka – SP w Podłopieniu
  2. Karina Smaga – SP w Tymbarku
  3. Martyna Kaptur – SP w Tymbarku

IV kategoria: klasy III

  1. Bartłomiej Juszczak –NSP w Piekiełku
  2. Anna Papież – SP w Tymbarku
  3. Małgorzata Malarz – SP w Podłopieniu

Wszystkim laureatom gratulujemy i życzymy wspaniałych Świat Bożego Narodzenia.

Nagrody ufundowała Biblioteka Publiczna w Tymbarku.

Informacja/zdjęcia: Ewa Skrzekut

Okruchy historii – Tymbark XIX w., książka z księgozbioru Koła im.Kazimierza Wielkiego Towarzystwa Szkoły Ludowej w Tymbarku

 
Książka z końca XIX wieku (wydana w Warszawie, skład główny w księgarni G.CENTNERSZWERA – Marszałkowska143, w roku 1899). 
Tytuł: „Mikołaj Rej z Nagłowic. Życiorys dla młodzieży”, autorstwa  osoby podpisanej tylko inicjałami A.M. Wydawnictwo pochodzi z księgozbioru  Koła im.Kazimierza Wielkiego Towarzystwa Szkoły Ludowej w Tymbarku. Jest to czas zaborów. Dopuszczona do druku przez rosyjską cenzurę, a tak dokładniej przez cenzurę Imperium Rosyjskiego, gdyż taka była oficjalna nazwa Rosji w okresie  w latach 1721–1917. 
 
W książce można przeczytać o różnych przemyśleniach Reja, który żył w XVI wieku (1507 -1569).
 

Poniżej fragment książki, w którym autor opisuje co Rej myślał o zagranicznych wyjazdach  młodzieży.

Choć Rej sam nigdy z Polskie nie wyjeżdżał, radzi przecież rodzicom, aby dorastającą już młodzież za granicę wysyłali, „a zwłaszcza tam, gdzie są ludzie trzeźwi, obyczajni, a iż się rozumem rządzą, a poczciwymi naukami zajmują, bo w różnych krajach różne są obyczaje”.
Młodzież powinna jeździć do obcych krajów, aby, co tam dobrego, mądrego znajdzie, zapamiętała, a potem we własnej ojczyźnie rozpowszechniła.
„A przypatrzywszy się sprawom kraju owego, nie bądź też oną kozą, co dziurą przez płot na kapustę patrzy, a tylko iż oczyma tę ową chęć swoją oznajmuje: ale ono, co ujrzysz poczciwego a pięknymi enotami zafarbowanego, to sobie tak umiłować, a w pamięci zaszrubować masz, czemby się on stan twój poczciwy przyozdobić mógł, tedy już żaden czas twój darmo nie zejdzie.
A nie dosyć na tem, abyś do cudzych krajów jechał dziwować się wystawionym pałacom, ale się przypatrz ludziom, a ich obyczajom, a zwłaszcza takim, z których byś mógł dobre przykłady brać, długo je pamiętać i drugim potem też o nich powiadać. A tak albo tam czytaj, albo się czego ucz, albo się czemu przypatruj, a rozeznawaj co lepsze, a co gorsze. Potem, gdy już do domu przyjedziesz, możesz wielką pociechę powinowatym, znajomym swym uczynić.”
Każdy, kto do obcych krajów wyjeżdża, mógłby sobie to, co powyżej napisano, z korzyścią przeczytać. Zobaczyć jakąś rzecz, a zrozumieć jej pożytek, to przecie zupełnie co innego; przytem to, co pożyteczne co pożyteczne w jednym kraju, w drugim może się na nic nie przydać. We Włoszech, w Turcji naprzykład można widzieć wiele domów z płaskiemi dachami: gdyby kto u nas taki dom chciał wybudować, źleby zrobił, bo gdy na wiosnę zacząłby tajać śnieg zimowy, wodanie spływałaby na ziemię, lecz albo przeciekłaby przez powałę, albo wilgoć wsiąkłaby w mury;  w południowych krajach śniegu nie znają prawie, a gdy go raz na parę lat trochę spadnie, to już jest wielka osobliwość, o której sobie długo ludzie opowiadają. Nie wszystko więc dobre, coobce. Ale kto naprzykład pojedzie do niewielkiego kraju, Szwajcarji i dojrzy, że tam nikt żebrać nie potrzebuje, bo każda gmina obowiązana,jest własnym kosztem utrzymywać biednych starych ludzi, którzy pracować już nie mogą, ten pewno pomyśli, że takie urządzenie wszędzie być powinno, nietylko w Szwajcarji. Ale też w Szwajcarji każdy człowiek zdrów i silny musi pracować, bo pijakom, próżniakom, różnym oszustom nikt grosza nie da.