Czerwiec właśnie się skończył, ale powróćmy jeszcze do opowieści Starego Gazdy, jego wspomnień i oczywiście do tego co o czerwcu mówiła staro Kospszycka 🙂
No ji jes jus pu cforte rano, cza se s wyra giyry ściongać i iś f pole trowe siyc, bo rano, raniuśko, rano po rosie, siekło sie kłosom nojlepi, bo beła mokro. Kłozdy gazda co wychodziuł f pole, paczoł cy jus kto zacoł fceśni siyc,a jak spotkoł takigo kosiorza, to piyknie copke s głowy ściongnoł i scynścio Bozego mu dawoł. Ta,cza tero kłose pociongnońć łosełkom wyjentom s kuski i jazda,i szu, i szu, i szu, i tak krocek po krocku pokos, za pokosem, i co pokos, a casami f pu pokosa cza beło znowu pszelecieć łosełkom po kłosie, coby jom pociongnońć ,coby beła łostro,i tak do pu ósme lebo duzy.I tak wyglondały sianne zbiorki, okopyrtali sie ludziska tymi grabiami, łoj łokopyrtali, a niebozycka Koscyno zafse godała ze “cza iś pszewracać siano bo na grabiak sknie” a jak tylko pokozała sie chmura nod Łopiyniom to miuguśkom kozała kłopy stawiać. Na Podłopioniu to barz poziyrali, jak godała Kospszycka skont piyrso burza przychodzi, bo puźni pszes całe lato pszycości s tamtont pszychodziuła,a ta s zzo Łopionia nie beła dobro bo miguśkom hurkło i jus loł dysc,co nie zdonzyło sie podsusonygo siana f kopy postawić. A co godała staro Kospszycka ło cyrfcu?,
ej godała i to barz duzo, godała; -Nie śmiyj sie s przepowiedni, co niesie przysłowie, cego myndrzec nie zgannie to gupi dopowiy, i zacynała łot śfiotygo Medarda (8 cyrfca) godała; Jak śfioty Medard zapłace, a Jon ( 24) nie utuli, to pewnikom popłace do Ursuli; a jij jes dopiyro 21 października lebo; kiej Medard sie rozwodni bee śterdziści dni wodni; piytnostygo cyrfca jes śfiotygo Wita, a Kospszycka duzo zafse ło nim godała, a moze lotygo ze ftej skowronek pszestaje sfoji wybrance jus śpiywać, bo jak wiycie młoji łostomili, to jes jedyny ptosek co śpiywo sfoji wybrance jak ta siedzi na jojkak, a pszestoł śpiywać bo mu Pon Bucek zakozoł, a beło to tak, jak godała Kospszycka:
wyset śfioty Wit f pole i tak se loz miyndzy zogonami, poziyroł to ku niebu,to po piyknyk łanak zyta, i nogle słysy,jak ktosik sie go zapytuje:
– Wicie,Wicie, jes ziorko f zycie? śfioty Wit wystrasony, a le puźni pomiarkowoł ze to som Pon Bóg sie go zapytowuje, wiync łotpowiado:
– nic nie słysem Panie, no wiync Pon Bócek woło jesce ros:
– Wicie,Wicie, jes ziorko f zycie? śfioty Wit dali nic nie rozumiy, i łotpowiado:
– nic nie słysem Panie, no to Pon Bócek jesce ros pyto
– Wicie,Wicie, jes ziorko f zycie? śfioty Wit łotpowiado – nic nie słysem Panie, niek skowronkowi f gardle ustanie. i tak sie stało ze na śfiotygo Wita skowronek śpiywać pszestaje, a ji wiele innyk ptokof .
To tys godała ze -na śfioty Wicie jes jus piyntka f zycie; lebo
-jak śfioty Wit dyscykom zawito bee jesioj łopfito, casmi jak pszy jaki pogworce komu mowe łodjeło
to godała ze -zamknoł sie jak , skowronek na Wita.
A ze za pazuchom jus lato bo choć zacyno sie f kalyndorzu dopiyro f Jana to Kosprzycka zafse godała ze – ze śfiotom Małgorzatom zacyno sie lato,
– bo jako Małgorzatka, takie pu latka. a ze my som pszy lecie to, f jyj pszekonaniu beło ze:
– wiesna, to corka – lato,to matka – jesioj, to wdowa a – zima to macocha
….trowa se jus cołkom pdsycho, łorstfie jus powbijane, coby kłopy mozno beło wartko stawiać jak sie niebo nad Słopnicami, lebo nad Mszanom zacnie błocyć, spolniok nasmarowany,
… no właśnie ton “spolniok”…. cdn.
